บทที่ 1 – ความอบอุ่นของมือพ่อ (The Warmth of Father’s Hand)
[ฉากปัจจุบัน]
ค่ำคืนหนึ่งบนหลังคาตึกร้างในชานเมือง ฝนปรอยๆ ยังคงโปรยปรายลงมา เอเดนยืนเงียบ มือขวาเขายังกำแน่นถูกพันด้วยผ้าพันแผล รอยไหม้รูป “สัญลักษณ์ฟีนิกซ์” ยังคงฉายอ่อนๆ บนผืนผ้า
“เจ้ารู้สึกได้แล้วใช่ไหม… ว่าฉันอยู่ในตัวเจ้า…”
เสียงฟีนิกซ์ในหัว : “เจ้าไม่ได้เกิดมาเพื่อทน… เจ้าคือไฟ… เจ้าคือความแค้น… เจ้าคือผู้สืบทอดแห่งการเผาไหม้”
เอเดนหลับตาลง รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ปะทุขึ้นอีกครั้ง แต่ลึกลงไปในความรู้สึกนั้น… มีเสียงหนึ่งเบาลง…
“อย่าเพิ่งปล่อยให้ไฟเผาตัวเจ้าเสียก่อน แม้ไฟจะให้พลัง… แต่หากเจ้ายังไม่พร้อม มันจะเผาเจ้าจากภายใน…”
เสียงนั้นก้องกังวาน… เหมือนเสียงจาก “อดีต”
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
