โพนี่ในสายลมเย็น
ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีถนนสายแคบที่ทอดตัวคดเคี้ยวผ่านตึกเตี้ย ๆ สีซีด กับต้นไม้ที่ปลิวไหวราวจะกระซิบเล่าเรื่องราวของผู้คนที่เคยผ่านไปมา
นั่นคือเมืองที่ลูกสาวตัวเล็กของผมเติบโตขึ้นมา — เด็กหญิงผมหยักศก มีจุดดำเล็ก ๆ บนแก้มซ้ายที่เหมือนดวงดาวตกค้างจากฝันเมื่อคืน
เธอรัก ม้าโพนี่ เป็นพิเศษ ไม่ใช่แค่ชอบ แต่เป็นความผูกพันชนิดที่ว่าถ้าเธอเห็นมันในร้านค้า เธอจะยืนมองนานอย่างลืมโลก และภรรยาของผม...ก็จะยิ้ม แล้วเอื้อมมือหยิบกล่องเล็ก ๆ นั้นให้เป็นของขวัญเสมอ
ของเล่นที่ดูเล็กน้อยสำหรับใครบางคน กลับกลายเป็นโลกทั้งใบสำหรับเธอ
และในทุกเย็นที่ลมเริ่มเย็น เราสามคนจะออกจากบ้านพร้อมเสียงหัวเราะ
ผมขี่มอเตอร์ไซค์คันเล็ก ภรรยาซ้อนท้าย ส่วนลูกสาวนั่งอยู่ตรงกลาง
มือของเธอจับม้าโพนี่แน่น และใบหน้าเล็ก ๆ ก็แนบกับแผ่นหลังผมเบา ๆ
เราจะขับช้า ๆ — ช้าที่สุดเท่าที่พอจะช้าได้
ลอดผ่านแสงไฟสีเหลืองอ่อนตามถนน ผ่านร้านขายของชำที่เปิดไฟสลัว และบ้านที่เริ่มปิดม่านเตรียมนอน
จนกระทั่ง...ในจังหวะหนึ่ง
เสียงเธอเงียบไป
ร่างเล็กเอนซบ
ลมหายใจสม่ำเสมอและอุ่น
เด็กหญิงของผมหลับไปแล้ว ด้วยมือที่ ค่อย ๆ คลายจากม้าโพนี่ และของเล่นชิ้นนั้น... ก็ร่วงหล่นไปตามแรงไหลของเวลา โดยที่ไม่มีใครรู้ตัว
เรากลับถึงบ้านตอนหัวค่ำ
ผมอุ้มเธอลงมาอย่างเบามือ ฝ่ามือเล็ก ๆ ที่ว่างเปล่าทำให้หัวใจผมสะดุด
"โพนี่หนูหาย..." เธอพูดเบา ๆ ขณะสะลึมสะลือ
ผมสบตากับภรรยา
แล้วเราไม่พูดอะไร
เพียงแค่ขึ้นรถอีกครั้ง — ขับย้อนเส้นทางที่เราเคยผ่านอย่างเงียบ ๆ และตั้งใจ
ในที่สุด เราก็พบมัน
ม้าโพนี่สีชมพูเล็ก ๆ นอนอยู่ข้างถนน บนแผ่นปูนที่มีเศษใบไม้ปกคลุม
ไม่มีแผล ไม่มีรอยขีด
แค่...เงียบ ๆ เหมือนกำลังรอใครบางคนกลับมา
ผมยื่นให้เธอเบา ๆ
แววตาเล็ก ๆ คู่นั้นเป็นประกายอีกครั้ง
ก่อนจะกอดมันไว้แน่น...แล้วหลับต่อในอ้อมแขนของแม่
ค่ำคืนนั้น เมืองเล็ก ๆ ไม่ได้เปลี่ยนแปลง
ถนนยังเหมือนเดิม
แต่ภายในรถของเรา
มีบางสิ่งบางอย่างสว่างขึ้นมา
— ไม่ใช่เพราะม้าโพนี่ที่ได้กลับมา
แต่เป็นเพราะเราไม่มีวันปล่อยมือจากกัน แม้กระทั่งในฝัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
