"ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด" เจ๋งจริงหรือ? เมื่อลองเทียบกับอารยธรรมผู้ขยายอำนาจทั่วโลก
---
ไทยรักสงบ แต่โลกไม่ได้สงบด้วยเสมอไป
เราท่องคำนี้มาตั้งแต่เด็ก
> “ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด”
มันฟังดูสง่างาม เป็นคำประกาศศักดิ์ศรีของชาติที่ไม่คิดรุกรานใครก่อน แต่หากลองพิจารณาอย่างลึกซึ้ง คำนี้สะท้อนถึงอะไร?
มันเป็นอุดมคติจริง ๆ หรือเป็นวาทกรรมเพื่อความภูมิใจในภาวะที่เราไม่ได้มีอำนาจต่อรองมากนัก?
---
รักสงบ: ความหมายที่อาจเปลี่ยนไปตามบริบท
ในเชิงพุทธศาสนาและวัฒนธรรมไทย “รักสงบ” คือความเมตตา ไม่เริ่มความรุนแรงก่อน แต่ในเวทีโลก การ "ไม่เริ่มก่อน" อาจหมายถึงการตกเป็นฝ่ายรับเสมอ โดยเฉพาะในยุคที่อารยธรรมยิ่งใหญ่ล้วนขับเคลื่อนด้วยการขยายอำนาจ
---
อารยธรรมที่ขยายอำนาจ คืออารยธรรมที่ครองเวทีโลก
1. อียิปต์โบราณ – สร้างปิรามิดไม่ใช่เพื่อความงาม แต่เพื่อแสดงพลังแห่งศาสนาและรัฐ
2. โรมัน – รบเพื่อสันติภาพ ‘Pax Romana’ คือสันติที่มาพร้อมการชนะศึก
3. อังกฤษ-ฝรั่งเศส-สเปน – ยุคล่าอาณานิคมไม่ได้สนใจความสงบ สนแค่ทองคำ-ทรัพยากร-อำนาจ
4. สหรัฐอเมริกา – ผสานอำนาจทหารและวัฒนธรรม (Hollywood, fast food, tech) สร้างจักรวรรดิในคราบเสรีภาพ
5. อาหรับ-เปอร์เซีย – ใช้ศรัทธาและกำลังขยายอาณาจักรทั้งทางทหารและศาสนา
6. จีน – เดิมเน้นป้องกัน (กำแพงเมืองจีน) แต่ปัจจุบันรุกด้วยเศรษฐกิจ (Belt and Road)
---
ย้อนมองไทย: รักสงบ หรือไม่มีทุนรบ?
ไทยไม่เคยรุกอาณานิคม ไม่เคยตั้งฐานทัพในต่างแดน
ไทยอยู่รอดจากจักรวรรดิอังกฤษ-ฝรั่งเศส ด้วยการทูตและการยอมแลกดินแดนบางส่วน
จึงอาจกล่าวได้ว่า…
> ไทยไม่ได้รักสงบเพราะเลือก แต่เพราะรู้ว่ารบไปก็ไม่ชนะ
เราเลือกความสงบเพราะเป็นทางอยู่รอดที่ดีที่สุดในเวลานั้น
---
สงบคือข้อดี หรือข้อจำกัดในโลกยุคใหม่?
ในโลกที่ขับเคลื่อนด้วยอิทธิพลทางเศรษฐกิจและเทคโนโลยี
ความ “รักสงบ” อาจไม่เพียงพออีกต่อไป ถ้าไม่มี “พลังต่อรอง” มาสนับสนุน
ไทยจึงอาจต้องพิจารณาใหม่ว่า...
> จะสร้างสันติแบบไหน ที่ไม่ใช่การอยู่แบบเงียบ ๆ ไปวัน ๆ
---
แล้วคุณล่ะ… คิดว่า “ไทยรักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด” ยังจริงอยู่ไหม?
> คอมเมนต์แลกเปลี่ยนมุมมองของคุณได้เลย
#ประวัติศาสตร์ #การเมืองระหว่างประเทศ #ความคิดวิพากษ์ #BlockditOriginals
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
