🚌 จันทร์ถึงศุกร์: จากตารางเรียนถึงตารางงาน
ตอนเด็ก เราเคยนั่งจดวิชาคณิตช่วงเช้าวันจันทร์
ด้วยสภาพที่ยังไม่ตื่นดี เบื่อแต่ก็ต้องเรียน
ง่วงแต่ก็ต้องลุก เพราะเสียงคุณครูดังพอจะปลุกได้ดีกว่านาฬิกาปลุก…
โดยเฉพาะถ้าวันนั้นลืมทำการบ้าน
.
ช่วงพักเที่ยงคือช่วงเวลาแห่งอิสรภาพ
ข้าวถาดหลุมไม่อร่อยก็ยังมีเพื่อนนั่งล้อมวง
หัวเราะกับอะไรที่ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าขำอะไรนักหนา
บ่ายจนจะหลับก็ยังอดทน
เพราะหลังเลิกเรียน…มีนัดเตะบอล, เป่ากบ,
หรือเดินกลับบ้านพร้อมเสียงหัวเราะและเหงื่อไหลลงคอ
.
ตัดภาพมาที่วันนี้…
วันจันทร์ก็ยังไม่อยากตื่นเหมือนเดิม
แต่ไม่มีใครปลุก
ไม่มีเสียงครู
มีแค่แจ้งเตือนจากไลน์กลุ่มงาน กับ To-Do List ที่ไม่เคยหมด
พักเที่ยงไม่ใช่เวลาหัวเราะอีกต่อไป
แต่เป็นช่วงเลื่อนมือถือแบบเบลอ ๆ
แล้วกินข้าวแบบไม่รู้รส
ไม่มีเพื่อนล้อมวงอีกแล้ว
มีแค่ข้าวกล้องกับเนื้อ 2–3 ชิ้น
หรือบางวัน…แค่บะหมี่ในถ้วยกระดาษตรงโต๊ะทำงาน
.
ตอนเด็ก เรานับวันรอศุกร์เพื่อจะได้หยุด
ตอนโต เรานับวันรอศุกร์…เพื่อจะได้พักหายใจ
แล้ววันจันทร์ก็กลับมาอีกครั้ง
เรื่อย ๆ
.
เราโตมาแล้วจริง ๆ
แต่ใจบางส่วน…ก็ยังอยากกลับไปนั่งอยู่ในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
กับวิชาชีวิตที่เรียนแบบไม่รู้ตัว
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
