13 มิ.ย. เวลา 13:11 • ดนตรี เพลง

ทำไมเสียงเพลงถึงพาใจเรากลับไปยังช่วงเวลาหนึ่งเสมอ

ทั้งที่เนื้อเพลง…ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้นเลย
เคยไหม…
แค่เสียงเพลงท่อนแรกดังขึ้นมา ใจก็สั่นไหว
ภาพบางภาพผุดขึ้นมาในหัวชัดเจนยิ่งกว่าฝันเมื่อคืน
ทั้งที่เพลงนั้นไม่ได้พูดถึงใครคนนั้น ไม่ได้บอกเล่าเหตุการณ์นั้น
แต่ทำไมเราถึงจำได้ทุกอย่าง — รอยยิ้ม อากาศ สีของท้องฟ้าในวันนั้น
เสียงเพลง…
เหมือนมีสายใยบางๆ ที่พันไว้กับหัวใจเราอย่างเงียบงัน
ไม่บอกเรา ไม่เตือนเรา
แต่พร้อมจะกระชากเรากลับไปในห้วงเวลาเก่าๆ
ทุกครั้งที่มันดังขึ้นอีกครั้ง
มันไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับเนื้อเพลงเลย
เพราะความทรงจำไม่ได้เลือกเก็บตามคำพูด
แต่มันเก็บตามความรู้สึก
บางครั้งเรารักเพลงเพลงหนึ่ง…เพียงเพราะมันเปิดอยู่ตอนที่เรารู้สึกว่าโลกทั้งใบเข้าใจเรา
หรืออาจแค่เพราะมันคือเพลงที่อยู่ข้างๆ เราในวันที่ไม่มีใคร
และเพราะแบบนั้น
ทุกครั้งที่เพลงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง
มันจึงไม่ใช่แค่ “เพลง”
แต่มันคือ “ประตู” ที่เปิดออกไปยังบางห้องในใจที่เราซ่อนเอาไว้
บางเพลงเราฟังเพื่อเพลิดเพลิน
แต่บางเพลง…เราฟังเพื่อระลึกถึงใครบางคนที่เราไม่อาจหวนกลับไปหาได้อีกแล้ว
โฆษณา