วันนี้ เวลา 04:39 • ความคิดเห็น

คนเรามักมองเห็น “คุณค่า” ของสิ่งต่างๆ เมื่อมัน “ขาดหาย” ไปจากชีวิต

สิ่งที่เรามีอยู่ มักกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดา จนกว่าจะไม่มีมันอีกแล้ว
ลองมองในอีกแง่หนึ่ง…
การที่เราตามหาในสิ่งที่เราขาด อาจไม่ใช่แค่เพราะเรายังไม่มี
แต่อาจเป็นเพราะ “สิ่งนั้น” คือคำตอบของความเจ็บปวดภายใน หรือเป็นเครื่องหมายของการเติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์
มันจึงไม่ใช่เรื่องผิดที่เราจะตามหา
แต่สิ่งสำคัญคือ เรารู้หรือยังว่า เราตามหาสิ่งนั้นไปทำไม?
เพื่อเติมเต็มภายนอก หรือเพื่อเติมเต็มภายในใจตัวเอง?
บางครั้งการหยุดเพื่อมองว่า
“ตอนนี้เรามีอะไรอยู่แล้วบ้าง”
อาจทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้ขาดมากอย่างที่คิด
และ “การขอบคุณในสิ่งที่มี” ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการหยุดการตามหาที่ไม่รู้จบ
"คนเรามักตามหาสิ่งที่ขาด จนลืมว่าบางสิ่งที่มีอยู่…ก็เคยเป็นสิ่งที่เราเฝ้าตามหา"
โฆษณา