จะว่ายังไงดีล่ะ ผมว่าทุกๆคน ล้วนมีสิ่งที่เรียกว่า “ความทรงจำ” ซ่อนอยู่ในส่วนลึก ของจิตใจ ไม่สิ…
มันซ่อนอยู่ใน มุมๆนึง ในจิตใต้สำนึกของเรา เหมือนกับลิ้นชักใส่ของ ที่เรามักจะเอาของยัดๆเก็บไว้ แล้วรอวันที่เราจะกลับมาเปิดหามันอีกครั้ง นั่นแหละๆ
ความทรงจำ ซึ่งของชิ้นนี้ ล้วนมีคุณค่า ต่างกันไปในแต่ละบุคคล บางคนอาจจะเป็นเรื่องราวอันหอมหวาน สุดแสนจะอบอุ่น แต่บางคนอาจจะเป็นเรื่องที่อยากจะลืมเลือนมันไป….อืมมม ใช่ ก็คงอยากจะยัดมันไว้แล้วลืมมันไปจริงๆนั่นแหละ
แต่เชื่อเถอะ พอเวลาผ่านพ้นไป จนเราคิดว่า เราลืมมันไปแล้ว แต่พอมี “ Keyword ” ที่ชื่อว่า สถานที่ มันมักจะไปแอบดึงสิ่งเหล่านั้นออกมา โดยที่เราไม่ได้ตั้งตัว
มันเหมือนกับ สายลม จริงไหม ที่พอพัดผ่านตัวเราไปครั้งนึง มันก็คงเดินทางต่อไป และคงเป็นการเดินทางอันแสนจะยาวนาน กว่ามันจะบรรจบมาพานพบตัวเราอีกครั้ง
ซึ่งสายลมนี้คงผ่านเรื่องราวมามากมาย ผ่านสถานที่ที่หลากหลาย ผ่านผู้คนมากหน้าหลายตา ผ่านกาลเวลา อันแสนจะยาวนาน และกลับมาปะทะกับ ใบหน้า ผิวหนัง เราอีกครั้ง
พร้อมกับบอกตัวเราเป็นนัยๆว่า เราเดินทางมาไกลมากเลยนะ เรานำประสบการณ์ต่างๆมาด้วยแหละ แถมยังมีเรื่องราวต่างๆมากมายที่พร้อมจะเล่าให้ฟัง
แต่เจ้าสายลมเจ้ากรรม ดันมาผ่านในเวลาที่เรา ยืนอยู่ในสถานที่ ที่หนึ่ง ที่อาจจะเป็นคีย์เวิร์ด ของลิ้นชัก แห่งความทรงจำ…
สุดท้าย ความทรงจำเหล่านั้น มันก็อดไม่ได้ที่จะพรั่งพรูออกมา ประหนึ่งสายน้ำที่ตกลงมาจากที่สูงๆ ปะทะเข้ากับร่างกาย ทำให้หวนนึกถึง ความทรงจำเหล่านั้น
อีกครั้ง…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
