🔻รายงานลับถอดรหัส “Big Brother” โดย David Bowie 🔻
… บันทึกจากปีศาจแห่งศิลปะคนสุดท้าย เขาเรียกตัวเองว่า Bowie
ผู้หลอมรวมแฟชั่น อนาคต และความหวาดกลัวเป็นเพลง
เขาเห็นทุกอย่างก่อนใคร โดยไม่ต้องสอดแนม
เพราะเขากลายเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่า Big Brother
“Big Dreamer ที่ไม่กลัวจะพูดในยุคใดก็ตาม”
...“Big Brother” ไม่ใช่แค่ชื่อเพลง มันคือชื่อของ เทพเจ้าอำพราง ในโลก Orwellian
ที่ผู้คนจะต้องรักรัฐ...แม้รัฐจะไม่เคยรักพวกเขาเลยก็ตาม
…ในมือของ David Bowie…Big Brother กลายเป็นเพลงที่ยิ้มอย่างว่างเปล่า
เขาบรรยายถึง "ความรักต่อผู้ปกครอง" ด้วยความหลงใหลอย่างอันตราย
เหมือนเด็กที่ยอมตายเพื่อได้อยู่ในสายตาของพ่อผู้เงียบขรึม
"Someone to claim us
Someone to follow
Someone to shame us
Some brave Apollo..."
เปรียบได้กับคำอธิษฐานเงียบๆ ของมนุษย์ ที่เฝ้ารอ "ใครสักคน" ช่วยนำทาง…เหมือนพวกเราเกิดมาในโลกที่ว่างเปล่าเกินไป จนอยากให้ เทพเจ้าแม้จะไม่มีจริง เข้ามาทำให้เรารู้สึกเป็นมนุษย์บ้าง
เสียงสังเคราะห์ในเพลงลอยวนเหมือนกล้องวงจรปิด และกีตาร์หลอนเบื้องหลังเหมือนคำสั่งที่ไม่มีที่มาที่ไป
นี่คือเพลงรักของคนในกรงขัง ที่ยกย่องผู้คุม...เพราะนั่นคือ ทางรอดเดียวที่ระบบสอนมา
…คนบ้าในโลกที่ยังหลับ
Bowie เขียนเพลงนี้ในปี 1974 ระหว่างการสร้างอัลบั้ม Diamond Dogs อัลบั้มที่เดิมทีตั้งใจจะเป็นละครเพลงดัดแปลงจากนิยาย 1984 ของ George Orwell
แต่ถูกปฏิเสธลิขสิทธิ์โดยทายาทของ Orwell
เขาไม่ถอย
เขากลับสร้างโลก 1984 ของตัวเองขึ้นมาแทน โลกที่ล่มสลายทางศีลธรรม
ที่ซากปรักหักพังกลายเป็นเวที
ที่กล้องวงจรปิดกลายเป็นผู้ชม
และ “Big Brother” คือเพลงสุดท้ายของหน้า A ในคาสเซ็ทอัลบั้ม
เหมือนจบภาคแรกด้วยการ “ยอมจำนนอย่างสง่างาม” เพื่อเข้าสู่ภาคสอง ที่ระบบเริ่มทำงานเต็มรูปแบบ
…ทำไมเพลงนี้ถึงไม่เคยดังในชาร์ต
เพราะมันไม่เคยตั้งใจจะเป็น “ฮิต”
มันเกิดมาเพื่อทำให้เรารู้สึก ไม่สบายใจ
เกิดมาเพื่อเตือน…ไม่ใช่บันเทิง
…เพลงนี้ไม่มีท่อนฮุคให้ร้องตาม
ไม่มีจังหวะเต้นให้ขยับตัว
มีแต่ความรู้สึกว่า “เรากำลังถูกจ้อง”
แม้จะอยู่ในห้องคนเดียว
และนั่นแหละ มันคืออัจฉริยะของโบวี่
…วันนี้ เราอาจไม่ได้ยืนตะโกนว่า
“We want you Big Brother!”
แต่เราโพสต์ ติดแท็ก และยินยอมทุกอย่างให้ระบบรู้จักเรา
บางทีโลกที่โบวี่ร้องไว้…มันไม่เคยอยู่ในอนาคตเลย
มันอยู่แค่รอบตัวเรา
แค่เรายังไม่ยอมเรียกมันว่าคือ “กรง”
………
🎧 “Big Brother” จากอัลบั้ม Diamond Dogs ในปี 1974 โดย David Bowie
แนวเพลง: Art Rock / Proto-Industrial / Orwellian Glam
David Bowie ได้แรงบันดาลใจจากนวนิยาย 1984 โดย George Orwell ที่เล่าถึงภาวะการเมืองอังกฤษหลังยุคสงคราม ความหลงใหลใน “รัฐที่แทรกซึมเข้าในความรู้สึก”
Big Brother ของ David Bowie กล่าวถึงการล้างสมองและการยอมจำนนโดยสมัครใจ พรรณนาถึงการสร้าง “พระเจ้าแห่งความมั่นคง” เสียดสีการเมืองแบบจิกกัด แต่ด้วยท่วงท่าที่หรูหราและล้ำอนาคต
Big Brother เป็นเพลงที่ โบวี่ ใช้ปิดการแสดงหลายครั้งช่วงกลางยุค 70s ด้วยโครงสร้างคล้ายพิธีกรรม
Big Brother มีท่อนร้องว่า “We want you Big Brother!” ที่หลายคนเข้าใจผิดว่าเชียร์…แต่จริงๆ มันคือการประจานการยอมจำนนของมนุษย์...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
