ในยุคที่การท่องเที่ยวถูกขับเคลื่อนด้วยกระแสและความนิยม เรามักจะมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางที่ผู้คนหลั่งไหลไป แต่บางครั้ง "อัญมณี" ที่ล้ำค่าที่สุด อาจซ่อนตัวอยู่อย่างเงียบสงบในที่ที่เรามองข้ามไป

ห่างจากวัดเจดีย์ (ไอ้ไข่) ที่โด่งดังเพียง 2 กิโลเมตร คือที่ตั้งของ "วัดเบิก" หรือชื่อดั้งเดิม "วัดสำเภาคืน" วัดเก่าแก่ที่เปรียบเสมือนแคปซูลกาลเวลาที่พาเราย้อนกลับไปสัมผัสประวัติศาสตร์เมืองนครศรีธรรมราชในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

จาก "สำเภาคืน" สู่ "วัดเบิก" ในหน้าประวัติศาสตร์

หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ปรากฏชื่อ "วัดเบิก" ในทำเนียบข้าราชการเมืองนครศรีธรรมราช สมัยรัชกาลที่ ๒ (พ.ศ. ๒๓๕๔) ไม่ได้เป็นเพียงตัวอักษรบนหน้ากระดาษ แต่คือเครื่องยืนยันถึงความสำคัญของศาสนสถานแห่งนี้ที่อยู่คู่บ้านคู่เมืองมายาวนานกว่า 2 ศตวรรษ การได้มายืนอยู่เบื้องหน้าอุโบสถไม้หลังเก่าที่สร้างขึ้นในยุคนั้น ทำให้เราตระหนักว่าทุกรอยแตกบนเนื้อไม้ ทุกสีที่ซีดจางบนผนัง ล้วนคือบันทึกแห่งกาลเวลาที่ทรงคุณค่า

มากกว่าการเที่ยว คือการกลับไปสัมผัสรากเหง้า

การมาเยือน "วัดเบิก" ไม่ใช่แค่การมาชมสถาปัตยกรรมโบราณ แต่คือการเดินทางเพื่อเชื่อมต่อกับ "ราก" ของตัวเอง สำหรับคนนครฯ หรือคนใต้ การได้มาที่นี่คือการระลึกถึงแผ่นดินเกิดที่หล่อหลอมตัวตนของเราขึ้นมา มันคือความภาคภูมิใจที่ได้เห็นมรดกของบรรพบุรุษยังคงตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม เป็นเครื่องเตือนใจให้เราไม่ลืมว่าเรามาจากไหน

ในขณะที่วัดหนึ่ง...เปี่ยมด้วยพลังแห่ง "ความหวัง" และ "อนาคต" วัดที่อยู่ใกล้กันแห่งนี้...กลับมอบพลังแห่ง "รากเหง้า" และ "อดีต"

การได้สัมผัสพลังทั้งสองรูปแบบในทริปเดียว คือประสบการณ์การท่องเที่ยวเมืองนครฯ ที่สมบูรณ์และลึกซึ้งอย่างแท้จริง