รอยัลบลอสซัม: การเดินทางผ่านห้วงยามที่ 13
บทที่ 3 - ความทรงจำในอดีตถูกห่อหุ้มด้วยสีสัน
เสียงเครื่องยนต์เริ่มดังขึ้น ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกพาไปสู่อีกช่วงของกาลเวลา ภายในตู้โดยสาร การออกแบบยังคงเป็นสไตล์ญี่ปุ่นแบบเก่า แต่หรูหราและเปล่งประกาย แต่การปรับปรุงใหม่นี้ ดูจะสมบูรณ์แบบจนเกินไป เหมือนของใหม่ทั้งหมด ทุกอย่างดูสะอาดหมดจดและไม่เคยถูกแตะต้อง เป็นความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเสน่ห์ของสถานีรถไฟหัวลำโพงและทางรถไฟอายุร้อยกว่าปี
สีแดงและสีทองที่สดใสดูเงาวับราวกับเพิ่งออกมาจากโชว์รูม แต่กลับดูปลอมๆ อย่างประหลาด เบาะนั่งใหม่สะดวกสบายอย่างปฏิเสธไม่ได้ มันได้เข้ามาแทนที่ตู้นอนปูพรมแบบเก่าไป นี่ราวกับภาพยนตร์ระบบฟิล์มแบบเก่าที่ได้รับการบูรณะเป็นระบบดิจิตอลสีจัดจ้าน สีสันอันสดใสเหล่านั้นดูเหมือนจะขาดความละเอียดอ่อนและร่องรอยที่บอกเล่าถึงอายุ เรื่องราวและเอกลักษณ์ของมัน
ท่ามกลางบรรยากาศแบบญี่ปุ่นชวนให้หวนรำลึกถึงอดีตเช่นนี้ ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบหูฟังขึ้นมา เพลงแนวซิตี้ป้อปที่ดูจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี เพลง "Plastic Love" ของ Mariya Takeuchi กลายเป็นเพลงแรกของผมจากเพลย์ลิสในสปอตติไฟ — เพลงนี้ออกตั้งแต่ปี พ.ศ. 2527 ได้รับความนิยมจากคนบางกลุ่มเฉพาะในญี่ปุ่น ก่อนที่จะถูกค้นพบอีกครั้งอย่างประหลาด หลายสิบต่อมาโดยคนรุ่นใหม่ทั่วโลก จังหวะที่ติดหูและเสียงที่นุ่มนวล ประณีต แต่แฝงไว้ด้วยความซับซ้อน สร้างพื้นผิว "พลาสติก" แวววาวที่ซ่อนบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าไว้ภายใน
คงเหมือนกับความรักแบบพลาสติกในเนื้อเพลงที่ดูสวยงามทันสมัย แต่ซ่อนความหมาย ซ่อนความเหงาเศร้าอยู่ภายใน บางที เช่นเดียวกับรถไฟขบวนนี้ ภายนอกสีแดงและทองที่ดูสดใสของมัน อาจทำให้หลายคนมองข้ามเรื่องราวต่างๆ และประวัติศาสตร์อันรุ่มรวยที่อยู่ภายในได้
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
