บทกวี: ฉันคือเศษซากที่ยังอุ่น
ฉันไม่เหลืออะไร
นอกจากเศษเล็บของวันเก่า
ที่หลุดร่วงใต้โต๊ะทำงาน
และเสียงถอนหายใจ
ที่ไม่เคยมีใครถามว่าเป็นเพราะอะไร
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้
เหมือนขยะที่ยังไม่ถูกรวบไปทิ้ง
ไม่มีค่าเกินกว่าจะใช้
และไม่มีน้ำหนักพอให้ใครหยุดมอง
ทุกคนพูดถึง "ความหวัง"
ราวกับมันเป็นของฟรี
แต่สำหรับฉัน—
มันคือของหรูหราที่ต้องผ่อนเดือนละหลาย
หยดน้ำตา
ฉันเคยฝัน
แต่ตอนนี้ฝันก็กลายเป็นพื้นที่อับชื้น
ที่ฉันเดินเข้าไป
แล้วไม่มีใครตามไปช่วยตากมันให้แห้ง
ทุกเช้าที่ตื่นมา
ไม่ได้ตื่นเพื่อไปทำงาน
แต่ตื่นขึ้นเพื่อ ไม่ล้มตาย
ในโลกที่ไม่เหลือใครจะเข้าใจว่า
“การยังอยู่”
บางทีก็หนักกว่าการตาย
ฉันคือเศษซาก
ที่ยังอุ่น
อุ่นพอจะรู้สึกเจ็บ
แต่ไม่พอจะทำให้ใครที่อบอุ่นกลับคืนมา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
