ลองค่อยๆอ่านแล้วพิจารณานะคะ
.
การที่เราเศร้า เพราะเราอยากได้ในสิ่งที่เรารับรู้ว่าอาจจะไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ยิ่งคิดวนไปวนมาก็ยิ่งเป็นทุกข์ ต้องเสียน้ำตา
.
เราเศร้าเพราะเรายึดติดอยู่กับคอนแทคเลนส์ เพราะคิดว่าคอนแทคเลนส์จะนำชัยชนะมาให้เราได้มากกว่าการใส่หรือไม่ใส่แว่นเล่นรึเปล่า
.
ถ้าเรามองข้ามการแพ้ชนะ ทำเต็มที่เมื่อเข้าแข่ง ทำเต็มที่เช่นเดียวกับตอนซ้อม เราจะมองข้ามเรื่องคอนแทคเลนส์ได้มั้ย
.
ไม่แน่ใจว่าแข่งขันวันนี้ หรือ อาทิตย์หน้า ถ้าเป็นอาทิตย์หน้าหมายความว่า ยังมีเวลาที่หาเงินซื้อคอนแทคเลนส์
.
ลองหางานพิเศษทำ หรือไปเจรจาพูดคุยกับร้านแว่นขอทำงานแลกคอนแทคเลนส์ หรือปรึกษาครูว่ามีวิธีการอะไรได้บ้าง ฯลฯ ซึ่งแน่นอนว่าอาจได้หรือไม่ได้ แต่ถึงไม่ได้อย่างน้อยเราได้พยายามที่จะหาทางให้ได้มาซึ่งคอนแทคเลนส์เต็มที่แล้ว
.
มองหาแง่คิดหรือบทเรียนจากเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่าเราควรมีเงินเก็บไว้กับตัวในยามฉุกเฉินมากน้อยแค่ไหน
.
อย่างน้อยทำให้เรารู้ว่าเราควรเตรียมตัววางแผนแต่เนิ่นๆยังไง อะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ
.
ยังมีเรื่องเช่นนี้อีกมากมายในชีวิตคนเรา ถ้าเราก้าวข้ามหรือรับมือกับเรื่องนี้ได้ ก็ถือว่าเราเริ่มมีภูมิคุ้มกันในการใช้ชีวิตต่อไปแล้วค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
