1 ก.ค. เวลา 12:00 • ปรัชญา

เราไม่ได้เสียเขาไป...เราต่างหากที่ไม่เคยได้เขามาเลย

บางความสัมพันธ์มันก็แปลกดีนะ
ตอนอยู่ก็ไม่ชัด
ตอนหายไป...ก็ไม่รู้จะเรียกว่าเสียอะไรไปเหมือนกัน
เราบอกใครๆ ว่าเขาเป็น “แฟนเก่า”
แต่พอนั่งคิดจริงๆ
ความสัมพันธ์นั้น...มันเคยชัดขนาดนั้นเหรอ?
มันเคยมีสถานะมั้ย
มันเคยได้รับการยอมรับมั้ย
หรือทั้งหมดนั้น...แค่เราคิดเองเออเองฝ่ายเดียว
เราอาจทุ่มเทเหมือนแฟน
หวงเหมือนแฟน
ร้องไห้เหมือนคนอกหัก
แต่เขาไม่เคยพูดเลยสักครั้งว่า “เราคือคนสำคัญของเขา”
เราพยายามเรียกมันว่า “ความรัก”
เพื่อให้ความเจ็บมันดูมีเหตุผล
แต่จริงๆ แล้วมันอาจเป็นแค่
“การพยายามเป็นของใครบางคนที่ไม่เคยต้องการเราเลยตั้งแต่แรก”
1
และนั่นแหละ
มันไม่ใช่การเสียเขาไปหรอก
แต่มันคือการที่เราเพิ่งรู้ว่า...
เราไม่เคยมีเขาเลยตั้งแต่ต้น
ถ้าทั้งหมดนี้เป็นแค่ความคิดเองเออเองของใครสักคน...
แล้วคุณล่ะ เคยคิดอะไรแบบนี้อยู่เงียบๆ บ้างไหม
โฆษณา