เมื่อวาน เวลา 12:00 • ปรัชญา

เรารักความสมบูรณ์แบบ หรือแค่กลัวความผิดพลาด

บางคนทุ่มเทกับรายละเอียดเล็กๆ
บางคนตรวจทุกบรรทัด แก้ทุกจุด
บางคนลบเริ่มใหม่ช้ำแล้วช้ำเล่า...จนกว่าจะรู้สึกว่า “มันใช่”
เราบอกตัวเองว่า
“อยากทำให้ดีที่สุด”
“อยากให้มันสมบูรณ์แบบที่สุด”
...แต่อีกมุมหนึ่ง
เราอาจกำลังกลัวว่า
“ถ้าทำพลาด คนอื่นจะคิดกับเรายังไง”
“ถ้าธรรมดาเกินไป เราจะยังมีคุณค่าอยู่ไหม”
มันอาจไม่ใช่เรื่องของความเป๊ะอย่างเดียว
แต่มันคือความรู้สึกว่า เราต้องดีพอ
ดีพอสำหรับคนอื่น
ดีพอสำหรับความคาดหวัง
ดีพอสำหรับโลกที่ทุกคนดูเก่งกันไปหมด
แล้วสุดท้ายเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า
สิ่งที่เราทำทั้งหมดนี้...
มาจากความรักในคุณภาพจริงๆ
หรือเป็นเพราะเรายังกลัวที่จะพลาดอยู่ลึกๆ
ถ้าคุณรักความสมบูรณ์แบบจริงๆ...
จะรู้ว่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้านบนผมพิมพ์ผิด
แต่ถ้าคุณเลือกจะปล่อยผ่านมันไป
บางที...คุณอาจเพิ่งเข้าใจว่าความผิดพลาดเล็กๆ
ก็ไม่ได้ทำลายคุณค่าทั้งหมดของบางสิ่งเสมอไป
บางทีความสมบูรณ์แบบกับความกลัวก็ไม่ได้ขัดแย้งกันหรอก
มันอาจจะอยู่ด้วยกัน...ในใจของใครหลายคน
รวมถึงคนที่กำลังคิดเองเออเองอยู่ตอนนี้ด้วยก็ได้
โฆษณา