พาซึมเศร้าไปเที่ยว
ฟังเพลง ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์ (绿岛小夜曲) นี้ทีไรทำให้นึกถึงทริปสุดท้ายที่ได้ไปเยือนไต้หวันก่อนยุคไวรัสโคโรน่าจะเริ่มระบาด
การได้ท่องเที่ยวปล่อยใจไปกับบรรยากาศที่แปลกใหม่รอบตัว
ได้เดินทางเคลื่อนไหวชีวิต พบปะผู้คนและสถานที่ไม่คุ้นเคย
มีเรื่องให้คิดให้ตัดสินใจวางแผนไปข้างหน้าเรื่อยๆ ทั้งดูแผนที่และถ่ายรูป สามารถทำให้เราลืมความเศร้าไปเองได้
ระหว่างที่เพลิดเพลินใจอยู่นั้น หากลองสังเกตอารมณ์ตัวเอง จะเห็นว่ามันดี ว่ามันมีความสุข
แล้วความทุกข์ที่เคยมาเยือนทุกวันนานเป็นปีล่ะ มันหายไปไหน
ลองขุดคุ้ยบางเรื่องที่ทำให้เราหดหู่ เหมือนทักทายเพื่อนเก่าให้กลับมา มันก็มา
แต่อยู่ไม่นาน สักพักก็หายไป เพราะมีเรื่องใหม่ตรงหน้ามาแทนที่
พอใกล้ถึงวันกลับจะเสียดายมาก นึกกลัวว่าต้องกลับไปซึมเศร้าแบบเดิมที่บ้านแล้วสิ
เหมือนวาร์ปมาอยู่ในความฝัน แต่รู้ว่าไม่นานต้องตื่นไปเผชิญหน้าความจริง
แล้วความสุขที่เรามีอยู่ตอนนี้ล่ะ เป็นแค่มายาชั่วคราว แล้วจางหายไปกับสายลมใช่ไหม
ตอบว่าก็คงใช่ เพราะแค่วันสองวันแรกที่กลับมาถึงบ้าน เพื่อนเก่าหลายคนก็กลับมาเคาะประตูเรียก
ทั้งความหดหู่ รู้สึกผิดโทษตัวเอง วิตกกังวล จมอยู่กับอดีต สิ้นหวังในอนาคต มากันหมด
แต่คราวนี้ผสมปนเปอยู่กับความสุข ความอิ่มเอิมใจในประสบการณ์ท่องเที่ยว ที่ยังไม่จางหายไปนัก
บางครั้งพอเรียกความทรงจำดีๆกลับมานั่งคุยกัน ในภาพถ่ายทิวทัศน์ เรื่องราวสนุกๆที่ได้เจอมา
เพื่อนเก่าคือความเศร้า ก็ไม่มีที่ว่างจะเข้ามาในความคิดนัก
ลองสังเกตดูอารมณ์ ความคิดตัวเองรื่อยๆ
ก็สันนิษฐานเอาว่า ความสุขและความทุกข์นั้น คงก่อตัวเหมือนก้อนเมฆ
เมื่ออยู่ในปัจจัยภายนอกซึ่งอาจจะเปรียบกับท้องฟ้าและสภาพอากาศต่างๆ
ก้อนเมฆนั้นอาจจะลอยตัวฟูฟ่องไปมา เป็นรูปสัตว์หรือสิ่งสวยงามต่างๆที่ให้ความสุขความหวัง แล้วจางหายไป
หรือกลายเป็นพายุร้ายน่ากลัว ถาโถมจนจิตใจย่ำแย่ เนิ่นนานกว่าจะหยุดลง
แต่ไม่ว่าจะเป็นก้อนเมฆแห่งความทุกข์หรือความสุขนั้น มันก็ไม่ได้เป็นความจริงอีกแล้ว
เมื่อกาลเวลาผ่านไป มันคือเงาแห่งความทรงจำทั้งดีและร้าย
ที่เกิดจากปัจจัยภายนอกและล่องลอยอยู่เหมือนยังมีอยู่ แต่แล้วก็หายไปเหมือนไม่เคยมี
แล้วกลับมาได้อีก กลับไปกลับมา เหมือนมีอยู่จริง หรือไม่มีอยู่เลย วนไปมา
ไม่อาจควบคุม ไม่สามารถกำจัด เพราะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราในอดีตไปเสียแล้ว
ในจังหวะที่เรายังไม่ถูกดึงไปอยู่กับความสุขและความทุกข์ใดนี่เอง
เป็นพื้นที่พิเศษที่จะได้เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ พิจารณาว่ามีเพื่อนความคิดชุดใดจะเข้ามาทักทาย ขอคุยด้วย
บางครั้งเพื่อนความคิดชุดความสุข ก็เข้ามาเล่าเรื่องและฉายหนังเก่า ที่มีแต่สิ่งดีๆและสวยงามให้เรา
ก็อยากเชื้อเชิญอยู่ด้วยกันนานๆหน่อย จะได้ไม่ถูกเพื่อนความคิดชุดความทุกข์
เบียดเบียนแย่งที่มาแทนอย่างไร้มารยาทและยังไล่ไม่ยอมไป สร้างความเดือดร้อนให้กับจิตใจของเราอีก
แม้ว่าทุกวันนี้ ปัญหาต่างๆในชีวิตจะยังไม่คลี่คลาย แม้ว่าความทุกข์จะบุกเข้ามาเยือนทุกวันแบบไม่ให้ตั้งตัว
แต่เราอาจจะนึกได้ว่า ยังมีเพื่อนอีกแบบ คือชุดความคิดแห่งความสุข
ยามใดที่ดาวน์ จิตตกจมดิ่ง เรายังมีโอกาสเลือกได้ ที่จะเรียกเพื่อนชุดความดีความสุขที่เคยเกิด
หรือได้ค้นหาและสร้างจากสิ่งเล็กๆน้อยๆในแต่ละวัน
เพื่อจะได้ดึงจิตใจขึ้นมาจากหลุมดำ สู่ภาวะที่เป็นตัวตนของเราอย่างปกติสุข
เพลง “ลี่ว์เต่าเสี่ยวเยี่ยฉี่ว์(绿岛小夜曲)” ประพันธ์เนื้อร้องโดย “พาน อิงเจี๋ย(潘英杰)” ประพันธ์ทำนองโดย “โจว หลานผิง(周蓝萍)” ผู้ร้องต้นฉบับคือนักร้องสาวชาวหนานจิง นามว่า “จื่อเวย(紫薇)”
คำว่า “ลี่ว์เต่า(绿岛)” หรือ เกาะสีเขียว นั้นหมายถึง เกาะไต้หวัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
