30 มิ.ย. เวลา 16:43 • ความคิดเห็น

วันนี้จะมาเล่าถึงการสูญเสียความเป็นตัวเอง

มีบางช่วงของชีวิตที่เรามองกระจกแล้วไม่แน่ใจว่า… คนตรงหน้าคือเราจริง ๆ หรือเปล่า
เราอาจกำลังใช้ชีวิตเพื่อให้คนอื่นพอใจ จนลืมไปว่า…ตัวเราจริง ๆ อยากเป็นแบบไหน
ฉันเคยเป็นคนที่หัวเราะง่าย พูดตรง ชอบคิดอะไรใหม่ ๆ
แต่พอเข้าสู่ชีวิตการทำงาน ฉันเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด
• ยอมเงียบ แม้ใจอยากพูด
• ยอมทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ เพราะ “กลัวโดนว่า”
• ยอมฝืนยิ้ม แม้ในใจจะเหนื่อยมาก
ทุกอย่างเหมือนจะ “โอเค” จนวันหนึ่งฉันไม่รู้สึกมีความสุขกับอะไรเลย
ความเป็นตัวของตัวเองหายไปโดยไม่รู้ตัว
บทเรียนที่ได้:
การเสียความเป็นตัวเอง ไม่ใช่เพราะใครมาแย่งไป
แต่มันเกิดจาก “เรายอม” ให้มันค่อย ๆ หายไป
ฉันจึงเริ่มต้นทบทวนตัวเองใหม่
ถามตัวเองทุกวันว่า…
• วันนี้เราได้ฟังเสียงตัวเองหรือยัง?
• สิ่งที่ทำอยู่ตรงกับความรู้สึกจริง ๆ ไหม?
มันอาจไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นทันที
แต่…อย่างน้อย มันทำให้ฉัน “กลับมาเป็นฉัน” ทีละนิด
หากคุณกำลังรู้สึกว่า… คุณกำลังเป็นใครก็ไม่รู้
อย่ากลัวที่จะเริ่มกลับมาฟังใจตัวเองอีกครั้ง
บางที…การเป็นตัวเอง อาจเป็นความสุขที่เรียบง่ายที่สุดก็ได้
โฆษณา