4 ก.ค. เวลา 14:42 • ความคิดเห็น

🧭 แผนที่มีอยู่กับทุกคน…แต่มีไม่พอ

คำถามง่ายๆ ที่เปลี่ยนความคิดผมไปตลอดชีวิตคือ…
“ความสำเร็จหน้าตาเป็นยังไง?”
แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือ —
แล้วเราจะไปถึงตรงนั้นได้ยังไงกันแน่?
ย้อนไปตอนผมอายุ 18
ช่วงเวลาว้าวุ่นกับการเลือกมหาวิทยาลัย
อยู่ดีๆ ผมก็ถามตัวเองขึ้นมาว่า…
“ความสำเร็จ…หน้าตาเป็นยังไง?”
คำตอบของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน
บางคนบอกว่าเป็นเงินร้อยล้าน
บางคนบอกว่าคือบ้านหลังใหญ่
หรืออาจเป็นการทำให้พ่อแม่สบาย
แล้วถ้าผมถามอีกข้อ…
“คุณจะไปถึงตรงนั้นได้ยังไง?”
ลองจินตนาการดู—
คุณตื่นขึ้นมาบนเรือลำเล็ก ลอยอยู่กลางมหาสมุทรที่ไม่มีทิศทาง
บนเรือมีของอยู่สองอย่าง
เบ็ดตกปลา กับ แผนที่
เบ็ด…ใช้งานง่าย แค่หย่อนลงไปก็มีโอกาสได้ปลามากินในแต่ละวัน
แผนที่…ซับซ้อนกว่า มันไม่ได้บอกเส้นทางที่แน่ชัด
แถมไม่มีใครการันตีว่าฝั่งที่คุณจะไปถึง…มีจริงหรือเปล่า
คุณจะเลือกอะไร?
เบ็ดคือชีวิตแบบปลอดภัย—
ทำงานแลกเงิน ใช้ชีวิตไปวันต่อวันแบบพนักงานประจำ
แผนที่คือความฝัน ความเสี่ยง
คือเส้นทางของคนที่กล้าก้าวออกจาก “ความสบาย”
แต่คำถามจริงๆ ไม่ใช่
“คุณจะเลือกอะไร”
มันคือ…
“คุณพร้อมจะเป็นนักเดินเรือที่ดีพอจะใช้แผนที่หรือยัง?”
เพราะแผนที่มันแค่ “ชี้ทาง”
มันไม่ได้พาไปเอง
คนที่จะไปถึงฝั่งได้
ต้องพัฒนาเข็มทิศในใจให้แม่น
ต้องรู้จักอ่านพายุ เรียนรู้คลื่นลม
กล้าที่จะซ่อมเรือเมื่อมันรั่ว
และไม่ทิ้งมันไปง่ายๆ แค่เพราะมันเก่า
แผนที่…มันก็แค่กระดาษ
แต่ “ฝีมือของคนล่องเรือ”
ต่างหากที่เป็นตัวตัดสิน ว่าจะถึงฝั่งหรือไม่
สำหรับผม…
สิ่งที่อยากบอกคือ—
ทุกคนมีแผนที่อยู่กับตัวแล้วครับ
มันอาจจะเป็นความถนัด ความชอบ
หรือบางที…อาจจะเป็นสิ่งที่คุณมองข้ามมาตลอดก็ได้
📍แต่ถ้าคุณยังไม่รู้ว่าอะไรคือแผนที่ของคุณจริงๆ
ไม่เป็นไรเลยครับ…
บางคนต้อง “ล่องเรือออกจากฝั่ง” ก่อน ถึงจะเริ่มเห็นมันชัดขึ้น
แผนที่บางฉบับ ต้องใช้เวลาในการคลี่
ความถนัดบางอย่าง ต้องลองใช้มือจับก่อนถึงจะรู้ว่ามันพอดีหรือเปล่า
อย่ารอให้เจอก่อน แล้วค่อยออกเดินทาง
บางที…การลงมือ “ใช้ชีวิตให้มากพอ”
นั่นแหละ คือวิธีที่ทำให้เราเริ่มเห็นแผนที่ของตัวเอง
และถ้ายังไปไม่ถึงฝั่ง
บางที…ปัญหาอาจไม่ใช่เพราะคุณไม่มีแผนที่
แต่เพราะคุณยังไม่เคยเรียนรู้
“วิธีเดินทางตามมัน” อย่างจริงจัง
แล้วคุณล่ะ…ตอนนี้ถืออยู่ในมืออะไร?
เบ็ด แผนที่
หรือคุณกำลังพยายามคลี่มันออกอยู่?
โฆษณา