🐣 ไข่ใบแรก กับภารกิจลุยใยแมงมุม
ตอนเด็กๆ เวลาฉันอยากกินไข่เจียว มันไม่ใช่แค่เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบไข่เหมือนเด็กในเมือง แต่ต้องเริ่มต้นด้วยภารกิจเสี่ยงตายเล็กๆ — การย่องเข้าไปใน “เล้าไก่ใต้ถุนบ้าน”
ใต้ถุนบ้านไม้หลังเก่าที่พ่อปลูกไว้ มีทั้งฝุ่น กลิ่นดิน กลิ่นขี้ไก่ และใยแมงมุมที่ชักขึงอยู่ตามกองไม้ กองฟืน และเสาไม้ไผ่ที่วางระเกะระกะ
เล้าไก่ที่แม่ทำไว้ก็เรียบง่าย — ตะกร้าเก่า ตะแกรงสังกะสี กับไม้ไผ่มัดๆ ไว้ให้พอเป็นที่วางไข่
ในเช้าหลังฝนตก แสงแดดจะส่องลอดช่องไม้ลงมาเป็นลำแสงบางๆ ตัดกับฝุ่นที่ลอยฟุ้ง กลิ่นเฉอะแฉะของดิน หญ้าแห้ง และความอับชื้นทำให้รู้สึกเหมือนเข้าไปในถ้ำลับของแม่ไก่
ฉันถือถ้วยใบเล็กไว้ในมือหนึ่ง อีกมือใช้ชายเสื้อปัดใยแมงมุมที่นุ่มนิ่มแต่น่าขนลุก
ต้องย่องคลานเข้าไปเงียบๆ เพราะไข่ที่หาใช่ของวางเฉยๆ — แต่เป็นของที่ “แม่ไก่” เขากกอยู่!
บางวันเธอนั่งหน้าเครียดอยู่ในรัง พอฉันยื่นมือเข้าไปก็จิกไม่ยั้ง หรือบางทีกระพือปีกใส่ เสียง “ปั้กๆ” ดังจนใจหาย
บางครั้งฉันต้องยื่นมือผ่านตอไม้ผุๆ ที่มีตัวไรไก่ไต่ยั้วเยี้ย
เผลอทีไรพวกมันขึ้นมาตามแขนแทบสะบัดไม่ทัน
แต่ฉันก็ยังยื่นไป…เพราะอยากได้ไข่ใบหนึ่งนั้นมาให้แม่ทำไข่เจียว
แล้วในที่สุด...ปลายนิ้วก็แตะเปลือกไข่ที่อุ่น
อุ่นจนรู้เลยว่าเพิ่งถูกฟักไว้ไม่นาน
กลิ่นไข่ดิบๆ ชวนให้นึกถึงกลิ่นดินเฉอะแฉะ
ฉันค่อยๆ วางไข่ในถ้วย หรือห่อด้วยชายเสื้อ
แล้วยิ้มอย่างผู้พิชิต เดินออกจากใต้ถุน
เต็มไปด้วยหยากไย่ติดหัว และรอยข่วนที่แขน
แต่ในมือ…มีชัยชนะอุ่นๆ ใบหนึ่ง
แม่จะหยิบตะกร้อมือด้ามไม้ที่มันเงาจากการใช้งานหลายปี
ตีไข่จนเนื้อเนียนหยดซีอิ๊วขาวลงนิด
ทอดลงในกระทะเหล็กดำมันบนเตาถ่าน
เสียงไข่ฉ่าบนกระทะ กับกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยคลุ้งออกไปยังครัวเปิดโล่งหลังบ้าน
ไข่เจียวหนึ่งฟองบนข้าวสวยร้อนๆ นั่นแหละ…
คือ “มื้อพิเศษ” ที่ไม่มีร้านหรูไหนทำได้
ทุกวันนี้ เวลากินไข่ในเมือง
ฉันยังอดนึกถึงกลิ่นเล้าไก่ไม่ได้
มันไม่ใช่กลิ่นที่หอม
แต่มันคือกลิ่นของ “ความพยายาม”
กลิ่นของ “วันธรรมดา” ที่มีความหมาย
และกลิ่นของ “ชีวิตที่เรียบง่าย”
ที่สอนว่า...แค่ไข่หนึ่งฟอง
ก็แลกมาด้วยอะไรบางอย่างเสมอ
#วันละหยด
#ไข่เจียว
#เรื่องเล่าวันวาน
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
