มนุษย์เป็นสัตว์สังคม อยู่รวมกันเป็นฝูงเพื่อความอยู่รอด เพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของตน อันนี้เป็นสัญชาตญาณดั้งเดิมของมนุษย์อยู่แล้วค่ะ
สัญชาตญาณใดที่ไม่มีประโยชน์
สิ่งนั้นจะไม่ถูกส่งต่อๆมาจากบรรพบุรุษ สู่รุ่นพวกเรา
"การอยากได้รับการยอมรับ" เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของการรับรู้ว่า ตนเป็นสมาชิกของกลุ่มหรือฝูง เหตุผลก็มีแค่นี้เองค่ะ
แต่ที่มันเลยเถิดไปขั้นที่ว่า อยากมีบทบาทในฝูง อยากเป็นใหญ่ อยากมีอำนาจ อยากครอบครองทรัพยากร อยากเป็นอมตะ ฯลฯ อันนี้ขอไม่กล่าวถึงนะคะ เพราะมันยาวเป็นกิโล พูดสามวันไม่จบ
ส่วนผู้ที่เอาความสุขของตัวเองไปแขวนไว้กับอะไรก็ตาม เหตุผลก็มีมากมายค่ะ แต่สรุปโดยหลักๆคือ "ค่านิยมในใจของเขา นิยามเกี่ยวกับความสุขของเขา มันเป็นอย่างนั้นเอง"
ความสุขจากการได้รับการยอมรับจากคนอื่น เหตุผลทั่วๆไปก็อาจเช่น รู้สึกปลอดภัย รู้สึกว่ามีตัวตน ตอกย้ำการมีตัวตนของเขา มีพื้นที่ให้แสดงออกถึงตัวตนของเขา ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดบาปอะไรเลย
ความสุขและความไม่สุขของคนเรา จะว่าไปก็มีเหตุปัจจัยร้อยแปดพันประการล่ะนะ แถมในบางบริบทแม้แต่เจ้าตัวก็ยังอธิบายไม่ถูกเลยหนา แต่ที่แน่ๆนะคะ ความสุขที่เป็นผล (จากอะไรบางอย่าง) ย่อมเปราะบางกว่าความสุขที่มาจากเหตุปัจจัยที่เรากระทำขึ้นด้วยตัวเราเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
