คนกล้าหาญในอดีต
บางทีฉันก็คิดถึงตัวฉันเองในอดีต ในตอนที่ฉันยังเป็นแค่เด็กชั้นประถมศึกษาตอนต้น ช่วงนั้นเป็นยังช่วงวัยเด็กที่สดใส เช้าไปโรงเรียนเพื่อเรียนหนังสือและเล่นกับเพื่อน พอตอนเย็นก็กลับบ้านมาเล่นกับเพื่อนที่บ้านต่อเป็นแบบนี้วนไป
จนมีวันนึงที่โรงเรียนมีเหตุให้เพื่อนในห้องทะเลาะกันซึ่งเรื่องไปถึงครูเลยแหละ และตอนนั้นเองที่ฉันแสดงความกล้าหาญออกมาโดยการเป็นพยานให้กับเพื่อนคนที่ถูกแกล้ง เล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ครูฟังเป็นฉากๆ จนครูเข้าใจเหตุการณ์และดุเพื่อนอีกคนไปตามระเบียบ
มันก็แค่นี้แหละไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอกแต่แค่อยากให้ตัวฉันในตอนนี้มีความกล้าหาญแบบนั้นคืนมาบ้าง เพราะฉันในตอนนี้แค่ใช้ชีวิตให้รอดไปในแต่ละวันก็ยากแล้ว
และไม่รู้ว่าความกล้าหาญของฉันหายไปไหนหมดอาจเป็นตอนที่มั่นใจว่าจะประกวดอ่านทำนองเสนาะได้ที่1 แต่เปล่าเลยได้แค่ที่2ต่างหาก หรือตอนที่ครูไม่เคยเลือกฉันไปแข่งทักษะเลยสักครั้ง หรือตอนที่ฉันไม่เคยถูกเลือกให้เต้นในงานวันเด็กเลยสักครั้ง หรือตอนที่ฉันไม่เคยสอบได้ที่1เลยสักครั้ง หรือตอนที่เพื่อนคนอื่นสูงกว่าฉันกันหมด หรือตอนที่ฉันถูกแกล้งบนรถ รับ-ส่ง นักเรียน
หรือตอนที่ฉันเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆและในระหว่างทางของการเติบโตนั้นมีเรื่องราวต่างๆที่ทำให้ฉันเลือกที่จะเงียบลง
เงียบลงเรื่อยๆจนความกล้าหาญ กล้าคิด กล้าทำ ค่อยๆหายไป หลงเหลืออยู่เเค่ความเงียบ ความปล่อยผ่าน ความช่างมันกับหลายๆเรื่อง หรือเป็นตัวฉันเองที่ยอมแพ้และทำให้ความกล้าหาญในตัวฉันนั้นหายไป
หรือแท้จริงแล้วการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ต่างหากที่พรากความกล้าหาญไปจากฉัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
