ผมเคยไปคอมเม้นในติ๊กต๊อก ถามเกี่ยวกับ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ คิดทฤษฎีสัมพัทธภาพได้ยังไง มันเริ่มจากอะไร
คือผมถามอย่างหนึ่ง แต่คนโพสต์มันตอบอีกอย่างหนึ่ง
คำตอบที่ชวนเอ๊ะ คือ
อย่ามองแค่ทฤษฎีครับ
คุณต้องเข้าใจชีวิตไอน์สไตน์ด้วย...
เขาหมกมุ่นมากนะครับ ชีวิตเขาน่าสงสารมาก คุณรู้ไหมตอนเขายังเด็ก เขาไม่พูดจนคนคิดว่าเป็นออทิสติก โตมาก็รักเมีย แต่ชีวิตรักพัง เลิกกันแล้วก็แต่งใหม่ ลูกคนหนึ่งก็หายตัวไปในประวัติศาสตร์ เขาต้องเผชิญสงคราม แต่โลกไม่เข้าใจเขา ทุกวันมีแต่สมการ สมองเขาไม่ได้หยุดเลย คุณลองศึกษาชีวิตเขาดูสิ…แล้วคุณจะเข้าใจ..
😰 ผม: ห๊ะ!
ขอบคุณครับพี่…แต่ผมแค่ถามว่าทำไมเขาคิดทฤษฎีสัมพัทธภาพได้… ไม่ได้จะทำรายงานชีวประวัติชีวิตรักเศร้าๆ ของเขา 😓
จุดพีคคือ มันตอบเหมือนจะลึก แต่หลุดประเด็น
เหมือนถาม “กล้วยทำไมสีเหลือง” แล้วมันตอบคุณว่า ต้องเข้าใจชีวิตชาวสวนก่อน หรือถาม “สูตรเคมีคืออะไร” แล้วได้คำตอบว่า จริงๆคนคิดสูตรเคมีน่ะโดดเรียนบ่อยมาก ชีวิตเขาเศร้าจัง
คือ.. ไอน์สไตน์คิดทฤษฎีสัมพัทธภาพจากการตั้งคำถามง่ายๆว่า ถ้าฉันวิ่งตามลำแสงไปด้วยความเร็วแสง ฉันจะเห็นอะไร จากนั้นก็ใช้จินตนาการทางฟิสิกส์บวกสมองระดับเทพ ล้มกรอบความคิดของนิวตันลง
แต่คนที่มาตอบคำถาม กลับตอบเป็นเรื่องของความเศร้าในชีวิตรักของไอน์สไตน์แทน 😅
กูจะบ้า...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
