ต่อนะครับ คุณSupasit บางทีผมก็อยากจะระบายเรื่องบ้าๆในหัวสมองที่มันโง่ๆอันนี้ แล้วก็ยืมเนื้อหาจากโปรไฟล์เก่าตอนที่ผมใช้ชื่อว่า Sarawut
เรา ที่ไม่ใช่เรา เดินทางในโลกที่ไม่มีชื่อ
บางที...เราก็ไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงคนเดียว
แต่กำลังเดินทางกลับไปหาตัวเองอีกคน
ที่เฝ้ามองเราจากอีกฝั่งของความจริง
คุณเคยรู้สึกเหมือนกำลัง “คิดถึง” อะไรบางอย่างที่ไม่เคยมีอยู่จริงไหมครับ
บางคนเรียกมันว่า ความฝัน
บางคนเรียกมันว่า อดีตชาติ
บางคนเงียบไปเลย เพราะกลัวว่าจะไม่มีคำตอบให้สิ่งนั้น
ผมเองก็ไม่เคยรู้ว่าควรเรียกมันว่าอะไรดี แต่ทุกครั้งที่ผมนั่งนิ่งๆอยู่คนเดียว… ความรู้สึกนั้นก็แวะเวียนกลับมาเสมอ เหมือนมีบางอย่างในใจผมที่ยังไม่ได้กลับบ้าน
เราอยู่ในโลกจริง หรือโลกจำลองกันแน่
บางครั้ง ผมก็สงสัยว่า โลกที่เรามองเห็นนี้มันแน่ชัดขนาดนั้นจริงเหรอ หรือมันแค่เปลือกของภาพที่ถูกวาดซ้อนกันอยู่หลายชั้น เราตื่นจากฝัน แล้วบอกว่าฝันคือของปลอม แต่ถ้าตอนนี้คือฝันอีกชั้นล่ะ
ถ้ามีใครสร้างโลกจำลองไว้จริง แล้ววางเราเข้าไปในนั้น… จะมีใครลึกๆข้างในเราบ้างไหม
ที่ “รู้สึกได้” ว่าที่นี่มันแปลกไปกว่าความจริงบางอย่าง
ภพภูมิอาจไม่ใช่แค่โลกหน้า หรือ นรกสวรรค์
แต่มันอาจหมายถึงสภาพจิต สภาพความรู้สึกที่เราลื่นไหลไปมาโดยไม่มีตัวตนที่แน่นอน
วันนี้ผมอาจรู้สึกเบาสว่างเหมือนอยู่บนฟ้า
พรุ่งนี้ผมอาจจมอยู่ในความหม่นมัว
ใครจะรู้ว่าเรากำลังผ่านภพไปโดยไม่ต้องตายก่อน
เราขึ้นลงภพอยู่ทุกวันตามน้ำหนักของความคิดและการกระทำที่เราหอบใส่ใจไว้
ทุกครั้งที่ผมตัดสินใจ...ผมก็สงสัยเสมอว่า แล้วถ้าเลือกอีกทางล่ะ ทางที่ผมไม่ได้เลือก...มันหายไปเลย หรือยังคงเดินต่อไปโดยมี “ผมอีกคน” ที่ใช้ชีวิตอยู่นั่น
จักรวาลคู่ขนานอาจไม่ได้อยู่ไกล มันอาจซ้อนอยู่กับเราทุกลมหายใจ มีเราอีกคนที่กำลังร้องไห้ อีกคนที่กำลังหัวเราะ และอีกคน...ที่ยังไม่เคยเกิดขึ้นเลย
แล้วเรา…ที่ไม่ใช่เราในตอนนี้คือใคร ผมไม่กล้ายืนยันหรอกครับว่า "มีจริง" แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมเคยรู้สึกถึงเขา ใครสักคนที่เงียบมาก แต่มองผมอยู่ เขาไม่ใช่ผมในร่างนี้ แต่เป็น “ผม” ที่ลึกกว่า สว่างกว่า เศร้ากว่า และอาจจะเก่ากว่าด้วย เขาเหมือนคนที่รู้ทางกลับบ้าน
แต่ตอนนี้ปล่อยให้ผมเดินหลงอยู่ในความฝัน
เพื่อให้ผมค่อยๆ จำได้ว่า…
ผมไม่ได้อยู่คนเดียวในจักรวาลของตัวเอง
บางที…สิ่งที่เราเรียกว่าความจริง ก็แค่ฝันของอีกคนหนึ่ง และเราก็เป็นแค่ลมหายใจของตัวเราเอง ที่กำลังเดินทางกลับมาเจอกัน
ในโลกที่ไม่มีชื่อ…แต่คุ้นเคยเสมอ
หรือผมอาจจะเป็นบ้าไปแล้วก็ได้ แค่เก็บจะอาการไว้ หรืออาจจะเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรังก็เป็นไปได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
