26 ก.ค. เวลา 02:15 • ไลฟ์สไตล์

“ทำแล้วครับคุณครู…แต่เพื่อนยืมไปดู”

หนึ่งในมุขอมตะของเด็กไทยที่ลืมเอาการบ้านมา
หรือไม่ลืมทำการบ้าน
จำได้เลยว่าตอนนั้นเสียงตัวเองก็สั่น ๆ
แต่ก็ต้องพูดให้มั่นใจ
เพราะถ้าไม่มั่นใจ…ครูจะรู้ทัน
.
“เพื่อนชื่ออะไร?”
โอ๊ย…คุณครูครับ จะเอาให้ขนาดนั้นเลยเหรอ
ก็แค่ลืมทำเองอ่ะครับ ไม่อยากให้ครูดุเลยยกชื่อเพื่อนขึ้นมาป้องกันเฉย ๆ
ตอนนั้นนึกชื่อเพื่อนแบบไวมาก
แอบมองเพื่อนข้าง ๆ ว่าหน้าพร้อมรับบาปมั้ย
ถ้าเพื่อนพยักหน้า = รอด
ถ้าเพื่อนเบือนหน้า = ตาย
.
บางครั้งเพื่อนก็ดี…ช่วยพยักหน้าให้ครู
บางครั้งเพื่อนก็ดีกว่า…ช่วยดุเราทีหลัง
บางครั้งเพื่อนก็ดีที่สุด…เพราะวันถัดมาเอาสมุดของตัวเองมาให้ลอกเลย
.
มาวันนี้
โตจนไม่ต้องส่งการบ้านแล้ว
แต่มุขนั้นก็ยังจำได้
ยังจำสีหน้าครูตอนฟัง
ยังจำความรู้สึกตอนยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าห้อง
(เเต่สุดท้ายพอมานึกดูเเล้วครูท่านก็รู้ทันเราหมดนั่นเเหละนะ)
.
บางเรื่องในวัยเด็ก
ไม่ต้องสมบูรณ์ ไม่ต้องภูมิใจ
แค่คิดถึงทีไร ก็มีรอยยิ้มเบา ๆ ทุกครั้ง
แล้วคุณล่ะ…เคยใช้มุขนี้กับคุณครูรึเปล่า?
โฆษณา