เรื่องสั้นไซไฟ ลำดับที่ 4 : คำเตือนจากมังกรสีน้ำเงิน
เช้าตรู่วันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2568 ณ ชายหาดกะรน จังหวัดภูเก็ต
แสงแรกของวันสาดส่องกระทบผืนทรายสีทองอร่าม
“#เมธา” ชายหนุ่มร่างสันทัด ผู้หลงใหลการถ่ายภาพธรรมชาติ
โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล
กำลังง่วนอยู่กับการปรับเลนส์กล้อง “Leica Q3 43” คู่ใจ
เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้าอย่างใช้ความคิด
“วันนี้เป็นวันสำคัญ” เขาพึมพำกับตัวเอง
เพราะตรงกับวันครบรอบที่เขาตัดสินใจลาออกจากงานวิศวกรซอฟต์แวร์
เพื่อมาใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่รัก
การตัดสินใจครั้งนั้นสร้างความประหลาดใจให้คนรอบข้างเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะเพื่อนสนิทอย่าง “#ณิชา”
ที่ยังคงทำงานในบริษัทเทคโนโลยียักษ์ใหญ่ของโลก
เมธาเลื่อนดูรูปในกล้อง
ภาพสุดท้ายที่ถ่ายเมื่อวานนี้เป็นรูปแมวลายขาวดำน่ารักตัวหนึ่ง
กำลังคลอเคลียกับรูปปั้นพญานาคห้าเศียรอย่างสนิทสนม
มันเป็นภาพที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษ
แต่เมธา รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงกับเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้น
ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เมธามองหน้าจอ เป็นสายจากณิชา
“เมธา! นายต้องดูข่าวนี้ด่วนเลย!”
เสียงณิชาตื่นเต้นเกินจริง
“อะไรของเธอเนี่ย?” เมธาขมวดคิ้ว
“บลูดราก้อน! มันถูกพบที่หาดกะรน!” ณิชาแทบจะตะโกนใส่หู
เมธาใจเต้นระรัว
#บลูดราก้อน หรือ #GlaucusAtlanticus
คือสัตว์ที่เขาเฝ้าฝันมาตลอดชีวิตว่าจะได้พบเจอในธรรมชาติ
มันเป็นทากทะเลสีน้ำเงินสดใส รูปร่างคล้ายมังกรตัวจิ๋ว
แต่มันก็อันตรายถึงชีวิต
เขารีบเปิดข่าวดูตามที่ณิชาบอก
ภาพบลูดราก้อนสีน้ำเงินเข้มโดดเด่นตัดกับพื้นทรายสีขาวสะท้อนสายตาของเขา ความรู้สึกทั้งตื่นเต้นและประหลาดใจตีกันอยู่ในอก
สิ่งมีชีวิตที่ปกติจะพบได้ในมหาสมุทรแถบออสเตรเลีย แอฟริกาใต้ และยุโรป
ทำไมถึงมาปรากฏตัวที่ภูเก็ตได้? นี่คือปริศนาแรกที่เขาต้องไข
#ปริศนาที่สอง
ปรากฏขึ้นเมื่อเมธาเลื่อนดูข่าวอื่น ๆ
ภาพดอกไม้สีเหลืองลายจุดสีน้ำตาลเข้มสะดุดตา ปรากฏอยู่บนพาดหัวข่าวใหญ่
“ถูกพบที่ประเทศไทย! สุดอื้ออึง พบ ‘พืชหายาก’
หายสาบสูญจากโลกนาน 113 ปี”
เมธาจำได้ดีว่าดอกไม้ชนิดนี้เป็นพืชถิ่นเดียวที่เคยเชื่อว่าสูญพันธุ์ไปจากโลกแล้วตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษของเขา
มันเป็นดอกไม้ที่เคยปรากฏในบันทึกโบราณที่กล่าวถึง
‘พลังงานบริสุทธิ์’ ที่สามารถชุบชีวิตสิ่งมีชีวิตได้
และการกลับมาของมันย่อมไม่ธรรมดา
สองเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันเดียวกัน
ทั้งบลูดราก้อนและดอกไม้หายาก
ทำให้เมธารู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล
ณิชา ผู้ทำงานให้กับบริษัทเทคโนโลยี AI ระดับโลกอย่าง “MetaSolutions”
ได้รับมอบหมายให้วิเคราะห์ข้อมูลจากภาพถ่ายดาวเทียม
ที่แสดงความผิดปกติของอุณหภูมิมหาสมุทรแปซิฟิก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เมธาและณิชาตระหนักดีว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกกำลังวิกฤติ
แต่ผลการวิเคราะห์ของณิชาทำให้พวกเขาพบความจริงที่น่าตกใจยิ่งกว่า
ภาพแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของอุณหภูมิผิวน้ำทะเลในแถบอินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และประเทศไทยในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้บลูดราก้อนซึ่งปกติอาศัยอยู่ในเขตอบอุ่น
ต้องอพยพมายังชายฝั่งภูเก็ตเพื่อหาแหล่งอาหารและที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม
นี่คือสัญญาณเตือนจากธรรมชาติว่ามหาสมุทรของเรากำลังประสบปัญหาอย่างหนัก
ในขณะเดียวกัน “#มาร์ ” ซีอีโอของ Meta Solutions
ผู้คลั่งไคล้การสร้างโลกเสมือนจริง และมีบุคลิกแปลกประหลาด
เขามักสวมเสื้อยืดสีดำขนาดใหญ่ที่มีสัญลักษณ์ประหลาดคล้ายอักษรกรีก
‘ΠΑΘΗ ΛΟΓΟΣ’ ซึ่งสื่อถึง ‘ความรู้สึก’ และ ‘เหตุผล’
กำลังทดลองเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดของบริษัท
นั่นคือ “Neuralink-X” อุปกรณ์เชื่อมต่อสมองกับโลกเสมือนจริง
มาร์เชื่อว่า เทคโนโลยีนี้จะช่วยให้มนุษย์สามารถหนีจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ
ที่กำลังจะเกิดขึ้นได้
เขาต้องการสร้างโลกที่สมบูรณ์แบบในโลกเสมือนจริง
เพื่อหลีกหนีความเป็นจริงที่โหดร้าย
มาร์ ส่งทีมวิจัยไปยังพื้นที่ที่พบดอกไม้หายาก
เพื่อเก็บตัวอย่างมาวิเคราะห์ เพราะเขาสงสัยว่าดอกไม้นี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับพลังงานบางอย่างที่สามารถนำมาใช้กับเทคโนโลยีของเขาได้
ซึ่ง ณิชาเองก็ไม่เห็นด้วยกับการใช้ทรัพยากรธรรมชาติเพื่อวัตถุประสงค์ในการหลีกหนีปัญหา แทนที่จะแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ
ทันใดนั้น !
ระบบเตือนภัยแผ่นดินไหวก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งอาคารของ Meta Solutions
เกิด แผ่นดินไหวใหญ่ รุนแรงกว่า 8.0 แมกนิจูด
ตามมาด้วย คลื่นสึนามิ ขนาดยักษ์พัดถล่มชายฝั่งอันดามัน
รวมถึง...ภูเก็ต
ภาพความเสียหายถูกส่งมาจากพื้นที่ประสบภัยอย่างต่อเนื่อง
ผู้คนมากมายต้องพลัดพรากจากครอบครัวและบ้านเรือน
ความโกลาหลและความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่ว
ณิชาพยายามติดต่อเมธา
แต่สัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดขาด เธอรู้สึกใจหาย
ภาพบลูดราก้อนที่สวยงามแต่แฝงไปด้วยพิษร้าย
และดอกไม้หายากที่กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง
ทั้งหมดนี้ดูเหมือนเป็นคำเตือนจากธรรมชาติที่มนุษย์เพิกเฉย
ในขณะที่โลกภายนอกกำลังเผชิญกับหายนะ
เมธาเองก็ติดอยู่ในเหตุการณ์สึนามิอย่างจัง !
หลังคลื่นสงบลง
เขาพยายามรวบรวมสติและสำรวจความเสียหายรอบตัว
สิ่งที่เขาเห็นคือความพินาศย่อยยับ
แต่ท่ามกลางความโกลาหลนั้นเอง
สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่ง
เมธาพบบลูดราก้อนจำนวนมากถูกคลื่นซัดมาเกยตื้นอยู่บนชายหาด
มันไม่ใช่แค่ตัวเดียวเหมือนที่เคยเจอ
แต่ #เป็นฝูงนับร้อยนับพัน
บลูดราก้อนที่ปกติจะออกหากินตามลำพัง กลับมารวมตัวกันเป็นฝูงขนาดใหญ่
นั่นเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่า ระบบนิเวศใต้ทะเลกำลังถูกทำลายอย่างรุนแรง
จนพวกมันต้องอพยพหนีตาย
นอกจากนี้ เขายังสังเกตเห็นว่าบลูดราก้อนบางตัวมีลักษณะที่เปลี่ยนไป
พวกมันดูบอบบางกว่าปกติ สีสันไม่สดใส
และบางตัวก็มีร่องรอยของการบาดเจ็บ
ซึ่งเป็นผลมาจากพิษของแมงกะพรุนที่พวกมันกินเข้าไป เพื่อสะสมพิษ แต่กลับกลายเป็นพิษที่ย้อนกลับมาทำร้ายพวกมันเอง หากแมงกะพรุนที่พวกมันกินมีการเปลี่ยนแปลงไปจากปกติ
เมธารีบติดต่อณิชาผ่านช่องทางฉุกเฉินที่เคยตกลงกันไว้
เขาเล่าสิ่งที่เห็นทั้งหมด ณิชาเชื่อมโยงข้อมูลที่ได้จากเมธา
กับผลการวิเคราะห์ของเธอ
เธอพบว่าการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในมหาสมุทรทำให้แมงกะพรุนพิษมีการขยายพันธุ์อย่างรวดเร็ว และมีพิษที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิม
บลูดราก้อนที่กินแมงกะพรุนเหล่านี้เข้าไป
จึงได้รับพิษสะสมในปริมาณที่มากเกินกว่าที่ร่างกายจะรับไหว
และกำลังจะตาย
ณิชาตระหนักได้ว่านี่คือสัญญาณสุดท้ายจากธรรมชาติที่บอกว่า
ระบบนิเวศกำลังล่มสลาย
และมนุษย์คือผู้กระทำ
มาร์ ที่รอดชีวิตจากสึนามิและหลบอยู่ในฐานทัพลับใต้ดินของบริษัท
เขายังคงเชื่อมั่นในเทคโนโลยีของเขา เขาพยายามเร่งพัฒนาระบบ Neuralink-X ให้สมบูรณ์แบบ เพื่อสร้างโลกเสมือนจริงที่สมบูรณ์แบบสำหรับมนุษย์
แต่ณิชาไม่เห็นด้วย เธอพยายามเตือนมาร์คว่าการหนีปัญหาไม่ใช่ทางออก
การที่บลูดราก้อนและดอกไม้หายากปรากฏตัวพร้อมกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่เป็นคำเตือนจากธรรมชาติ
มาร์ไม่สนใจ เขายังคงมุ่งมั่นในเส้นทางของตัวเอง
ณิชาจึงตัดสินใจเปิดเผยข้อมูลทั้งหมดที่เธอค้นพบต่อสาธารณะ
เธอเผยแพร่ภาพถ่ายและวิดีโอของบลูดราก้อนที่กำลังจะตาย
พร้อมทั้งข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่ยืนยันว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
และการทำลายล้างระบบนิเวศ คือสาเหตุหลักของภัยพิบัติครั้งนี้
ภาพบลูดราก้อนที่บอบช้ำและกำลังจะตาย สะท้อนความเจ็บปวดของโลกใบนี้ สื่อมวลชนทั่วโลกพากันนำเสนอข่าวนี้อย่างกว้างขวาง
ผู้คนเริ่มตระหนักถึงความรุนแรงของปัญหา
มาร์เองที่เห็นภาพบลูดราก้อนที่น่าสงสารผ่านหน้าจอ Neuralink-X ของเขา
ก็เริ่มรู้สึกสะเทือนใจเป็นครั้งแรกในชีวิต
เขาเริ่มเข้าใจว่าการสร้างโลกเสมือนจริงที่สมบูรณ์แบบนั้น
ไม่มีประโยชน์เลย หากโลกแห่งความเป็นจริงกำลังจะพินาศ
เขาจึงตัดสินใจ #ระงับโครงการ Neuralink-X ชั่วคราว
และหันมา #ทุ่มเททรัพยากรของบริษัทเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยและฟื้นฟูระบบนิเวศทางทะเลแทน
เมธาและณิชา ร่วมมือกันจัดตั้งโครงการ "Blue Dragon's Hope" เพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศทางทะเล พวกเขาช่วยกันเก็บกวาดขยะในทะเล
ปลูกปะการัง
และรณรงค์ให้ผู้คนลดการใช้พลาสติกและสารเคมีที่ทำลายสิ่งแวดล้อม
ดอกไม้หายากที่ถูกค้นพบ ก็ถูกนำมาศึกษาและเพาะพันธุ์
เพื่อนำกลับคืนสู่ธรรมชาติในพื้นที่ที่เหมาะสม
พิษของบลูดราก้อนถูกนำมาวิจัย
เพื่อพัฒนาเป็นยาต้านพิษ
และหาวิธีป้องกันไม่ให้พิษย้อนกลับมาทำร้ายพวกมันเอง
#หลายปีต่อมา ชายหาดกะรนกลับมาสวยงามอีกครั้ง ผืนทรายขาวสะอาด น้ำทะเลใสราวคริสตัล บลูดราก้อนและสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลหลากหลายชนิดกลับมาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสมดุล
เมธายังคงเดินหน้าถ่ายภาพธรรมชาติ
แต่ครั้งนี้เขาไม่ใช่แค่ผู้บันทึกภาพ แต่เป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลง
ณิชาผันตัวเองมาเป็นนักสิ่งแวดล้อมเต็มตัว
เธอใช้ความรู้ด้านเทคโนโลยีของเธอเพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ๆ ที่ช่วยอนุรักษ์ธรรมชาติ
มาร์เองก็สนับสนุนโครงการของเมธาและณิชาอย่างเต็มที่
เขาเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของบริษัท จากการสร้างโลกเสมือนจริง
เป็นการสร้างเทคโนโลยีเพื่อปกป้องโลกแห่งความเป็นจริง
ผู้คนทั่วโลกเริ่มตระหนักถึงความสำคัญของการรักษาสิ่งแวดล้อม
และหันมาร่วมกันปกป้องโลกใบนี้
เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่า เรามีโลกเพียงใบเดียว
และไม่มีโลกเสมือนจริงที่สมบูรณ์แบบใด
จะมาทดแทนความงดงามของโลกแห่งความเป็นจริงนี้ได้
-The End -
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
