19 ก.ค. เวลา 13:00 • วิทยาศาสตร์ & เทคโนโลยี

เรื่องสั้นไซไฟ ลำดับที่ 10 : ระเบียบโลกใหม่

บทที่ 1: ถนนหลอมเหลวแห่งอุลซาน
ปีพุทธศักราช 2600 คลื่นความร้อนแผดเผาอุลซาน ประเทศเกาหลีใต้
ชนิดที่ทำลายสถิติ อุณหภูมิพุ่งทะลุ 39.9°C นานนับสัปดาห์ ส่งผลให้ถนนลาดยางหลายสายเกิดปรากฏการณ์ "โพลิเมอร์วิกฤต"
แอสฟัลต์อ่อนตัวและบิดเบี้ยวเป็นลอนคลื่นราวกับถูกความร้อนบดขยี้
มินจุน นักวิเคราะห์ข้อมูลเชิงนิเวศ
ที่อุทิศชีวิตให้กับการทำความเข้าใจความสัมพันธ์อันซับซ้อน
ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม
เขามักใช้เวลาครุ่นคิดในอพาร์ตเมนต์ ที่เต็มไปด้วยพืชฟอกอากาศ
สายพันธุ์หายากในอดีตเมื่อราว 100 ปีที่แล้ว
มินจุน กับพืชหายากในอดีต ที่เขาเพาะเลี้ยงไว้
มินจุนสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เหนือธรรมชาติเกี่ยวกับคลื่นความร้อนครั้งนี้
มันไม่ใช่แค่ภาวะโลกร้อน แต่มันรู้สึกเหมือนมี "ความถี่แปลกปลอม"
บางอย่างกำลังแทรกแซง นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ !
ระหว่างค้นคว้าข้อมูลออนไลน์
มินจุนไปสะดุดกับฟอรัมลับ ที่พูดถึง "โครงการเบรคเกอร์โลก"
เขาพบไฟล์ดิจิทัลที่เรียกตัวเองว่า "ระเบียบโลกใหม่: การเปิดเผย"
ซึ่งมีสัญลักษณ์ดวงตาเดียว และตัวเลข "666"
ที่กล่าวถึง "หนึ่งผู้นำ หนึ่งรัฐบาล หนึ่งสกุลเงิน หนึ่งศาสนา"
มันเป็นเพียงทฤษฎีสมคบคิดกระแสรองที่แพร่หลายในโลกไซเบอร์
แต่รหัสและข้อมูลบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายในไฟล์นั้น กลับชวนให้มินจุนขนลุก
เพราะมันเชื่อมโยงกับ "คลื่นความร้อน" และ "ถนนละลาย"
ในแบบที่เขาไม่อาจอธิบายได้
บทที่ 2: ดวงจันทร์สังเคราะห์เหนือกรุง
ความอยากรู้นำมินจุนสู่การสืบค้นที่ลึกซึ้งขึ้น
เขาใช้ทุกช่องทางเพื่อหาเบาะแส ทั้งการวิเคราะห์ข้อมูลดาวเทียมสาธารณะ
และการพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญด้านภูมิวิศวกรรมที่แอบแฝงตัวอยู่ในเครือข่ายใต้ดิน เขาเริ่มเดินทางบ่อยขึ้น
โดยสารเครื่องบินพาณิชย์ไปยังเมืองอื่น ๆ
ที่เผชิญปรากฏการณ์คล้ายกัน
บางเมืองเผชิญพายุฝนฟ้าคะนองที่ผิดฤดูอย่างรุนแรง
ตัดกับความแห้งแล้งอย่างสิ้นเชิง
ราวกับสภาพอากาศกำลังถูกควบคุม ด้วยมือที่มองไม่เห็น
สิ่งที่ทำให้มินจุนแน่ใจว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมชาติ
คือการปรากฏตัวของ "ดวงจันทร์สังเคราะห์"
มันเป็นบอลลูนทรงกลมขนาดใหญ่ที่เรืองแสงสีส้มเหลือง
ลอยนิ่งอยู่เหนือท้องฟ้ายามค่ำคืนของหลายเมืองทั่วโลก
ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่ามันคือโปรเจกต์งานศิลปะขนาดใหญ่
หรือบอลลูนโฆษณาที่กำลังทดสอบ
แต่จากข้อมูลที่มินจุนรวบรวมได้ มันคือ
"แพลตฟอร์มปล่อยคลื่นความถี่" บางอย่าง
ที่ส่งผลกระทบต่อชั้นบรรยากาศและพื้นผิวโลก
เขาเชื่อว่านี่คืออุปกรณ์ที่ใช้ในการ "ปรับเปลี่ยน" โลกให้เข้ากับวาระลับของ
"ระเบียบโลกใหม่" โดยใช้รหัส "666" เป็นความถี่หลักในการกระตุ้น
เขาเชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกัน:
คลื่นความร้อนในอุลซาน พายุประหลาด และถนนที่หลอมละลาย
ล้วนเป็นผลมาจาก "คลื่นความถี่" ที่ดวงจันทร์สังเคราะห์เหล่านี้ปล่อยออกมา
เพื่อ "เตรียม" โลกสำหรับการควบคุมเบ็ดเสร็จภายใต้ "ระเบียบโลกใหม่"
เขาเชื่อว่าเขากำลังเปิดโปงแผนการที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวที่สุดในยุคสมัย
บทที่ 3: ความจริงที่ถูกซ่อนภายใต้ความหวัง
มินจุนใช้ความสามารถทั้งหมดแกะรหัสข้อมูลสุดท้าย
และเข้าถึงแหล่งที่มาของ "ดวงจันทร์สังเคราะห์" นั้น
แต่สิ่งที่เขาพบกลับไม่ใช่ฐานลับใต้ดินขององค์กรลับ !
หากแต่เป็น "ศูนย์วิจัยภูมิวิศวกรรม" ที่ถูกปกปิดอย่างเข้มงวด
โดยกลุ่มนักวิทยาศาสตร์และนักสิ่งแวดล้อมที่รวมตัวกันอย่างลับๆ
ความจริงที่ช่างเจ็บปวดคือ "ดวงจันทร์สังเคราะห์" นั้น
ไม่ใช่เครื่องมือของ "ระเบียบโลกใหม่"
แต่เป็น "โครงการเยียวยาขั้นวิกฤต" ที่ถูกพัฒนาขึ้น
เพื่อป้องกัน "จุดเปลี่ยน" ของโลกจากวิกฤตสภาพภูมิอากาศที่เลวร้ายถึงขีดสุด
เช่น การปลดปล่อยก๊าซมีเทนครั้งใหญ่จากชั้นน้ำแข็งถาวรที่กำลังละลาย
หรือภาวะเรือนกระจกขั้นรุนแรงที่ไม่อาจย้อนกลับ
ถนนที่หลอมละลายคือผลข้างเคียงจากการ "กระตุ้นปฏิกิริยา"
เพื่อให้ชั้นใต้ดินสามารถดูดซับสารพิษบางชนิดได้ดีขึ้น
หรือเพื่อเร่งกระบวนการ "สลายตัว" ของวัสดุที่สร้างมลภาวะ
พายุที่รุนแรงคือ "ระบบฟอกอากาศธรรมชาติแบบเร่งด่วน"
ที่ถูกกระตุ้นให้ทำงาน
การที่โครงการต้องถูกปกปิดอย่างเข้มงวด
เป็นเพราะความกลัวต่อปฏิกิริยาของสาธารณชน
และการขัดขวางจากกลุ่มผลประโยชน์ที่เสียไป
"ระเบียบโลกใหม่" "อิลลูมินาติ" และตัวเลข "666"
ที่แพร่หลายในโลกออนไลน์ ล้วนเป็นเพียง
"ข้อมูลล่อเป้า"
ที่ถูกปลุกปั่นให้แพร่หลายออกไป โดยกลุ่มนักวิจัยบางคนในศูนย์วิจัยนั้นเอง
เพื่อสร้าง "ม่านควัน" อำพรางการทำงานจริงของโครงการ
ที่เสี่ยงต่อการก่อให้เกิดความตื่นตระหนก
และหนังสือที่มินจุนพบก็เป็นหนึ่งในเครื่องมือสร้างม่านควันนั้น
หนังสือเกี่ยวกับทฤษฎีสมคบคิด
มินจุนทรุดตัวลงด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง ความจริงที่ว่า
"ภัยคุกคาม" ที่เขาตามหามาตลอดนั้น
แท้จริงแล้วคือ "ความพยายามครั้งสุดท้าย" ในการปกป้องโลกจากการกระทำของมนุษย์เอง
ก่อนที่จะเกิดปรากฎการณ์โหดร้ายเกินกว่าจะรับได้
เขาเงยหน้ามอง "ดวงจันทร์สังเคราะห์" ที่ยังคงลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า
แสงสีส้มอ่อนๆ สาดส่องลงมายังอุลซาน
ที่ซึ่งถนนยังคงหลอมละลายเพื่อเยียวยาตัวเอง
มินจุนตระหนักว่า มนุษย์ได้ทำลายโลกจนถึงจุดที่จำเป็นต้องมีการแทรกแซงที่รุนแรง และถูกเข้าใจผิดอย่างมหันต์
ความเศร้าที่เกาะกินใจคือความตระหนักว่า "ศัตรู" ที่แท้จริงไม่ใช่ใครอื่น
แต่เป็นความไม่ใส่ใจและประมาทของมนุษยชาติ
แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีประกายไฟแห่ง "จิตสำนึก" ใหม่จุดขึ้นในใจ
ความจริงอันโหดร้ายนี้ อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่แท้จริงของการตื่นรู้
หากยังมีเวลาให้มนุษย์เปลี่ยนแปลง
ก่อนที่โลกจะเลยจุดที่แม้แต่ "ดวงจันทร์สังเคราะห์"
ก็ช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว
- The End -
โฆษณา