ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมจะรู้สึกผิดกับวันแบบนี้
เพราะผมคิดว่าชีวิตต้องรีบ ต้องสำเร็จ ต้องวิ่ง
แต่ช่วงหลัง ๆ ผมกลับรู้สึกว่า...
วันธรรมดา ๆ ที่ไม่ได้เร่งรีบ
มันมีอะไรบางอย่างที่ “สบายใจ”
ไม่มีใครคาดหวัง
ไม่มีใครถาม
ไม่มีเสียงวิจารณ์
มีแค่ตัวเรา กับความสงบ
ถ้าคุณกำลังอยู่ในวันที่ไม่มีอะไรพิเศษเหมือนกัน
อยากบอกว่า...มันก็โอเคนะ
แค่คุณยังหายใจ ยังตื่นมา
ยังได้ยินเสียงลมพัด
ยังได้กินกาแฟร้อนสักแก้ว
แค่นั้นก็ถือว่าชีวิตยังมีอะไรให้ยิ้มได้อยู่แล้วครับ
เราอาจไม่ได้มีความสุขทุกวัน
แต่เราสามารถ “ไม่ทุกข์” ได้ในหลาย ๆ วัน
ชีวิตไม่จำเป็นต้องมีเรื่องว้าวเสมอไป
วันธรรมดานี่แหละ...ที่มันพิเศษ
ผมชอบเสียงพัดลมเบา ๆ ตอนบ่าย
แสงแดดที่ตกกระทบขอบหน้าต่าง
หรือแค่เปิดเพลงเบา ๆ แล้วนั่งนิ่ง ๆ ไม่ต้องตอบใคร
มันอาจดูไม่มีค่าในสายตาคนอื่น
แต่มันช่วยให้ผมรู้สึกว่า “ยังอยู่กับตัวเองได้”
ทุกวันนี้ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมาก
ไม่ต้องการคำชม ไม่ต้องการให้ใครเข้าใจ
แค่ได้อยู่แบบเงียบ ๆ ในโลกของตัวเอง
แค่นั้นก็ดีพอ
บางทีเราก็ลืมไปว่า...
การหยุดนิ่ง ไม่ได้แปลว่าเราล้มเหลว
มันอาจแปลว่า...เรากำลังพัก เพื่อเดินต่อให้ไกลกว่าเดิม
ถ้าคุณรู้สึกว่าตัวเองยังไม่สำเร็จ
ยังไม่ได้เป็นอะไรแบบที่หวัง
ไม่เป็นไรครับ
เพราะแค่คุณยังอยู่ ยังยิ้มได้
ยังมีลมหายใจ
ยังนั่งอ่านบทความนี้อยู่
นั่นก็หมายความว่า...
คุณยังมีโอกาสเสมอ
โลกอาจจะเร่ง แต่คุณไม่ต้องวิ่งตามใคร
แค่ก้าวของคุณยังมีความหมายสำหรับตัวเอง
แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
