คำถามโคตรดีเลย
ผมขอตั้งชื่อบทความนี้ว่า คนถ่อยในคราบของคนดี ถ้อยคำที่ห่มด้วยมารยาท แต่กัดกินพลังใจผู้อ่าน
ในโลกของบทสนทนา โดยเฉพาะในพื้นที่สาธารณะอย่างสื่อออนไลน์ เรามักพบเจอคนบางกลุ่มที่แสดงออกอย่าง "มีมารยาท" ใช้ถ้อยคำสุภาพ น้ำเสียงราบเรียบ แฝงด้วยตรรกะอันดูดี แต่เบื้องหลังกลับเต็มไปด้วยความกดข่ม ลำเอียง และยกตนข่มผู้อื่น โดยไม่เอ่ยคำหยาบแม้แต่คำเดียว
คนพวกนี้ มักเริ่มต้นด้วยการถามย้อน เช่น
" ก่อนถาม ได้ศึกษามาดีแล้วหรือยังคะ! " หรือพูดว่า
"ขนาดเราศึกษามาดี เป็นแฟนพันธุ์แท้ยังไม่กล้าถามเลย
ฟังดูเหมือนเตือนด้วยไมตรี แต่จริงๆคือการตั้งแง่ สะกิดให้คนถามรู้สึกด้อยกว่า เหมือนกำลังจะถูกตัดสินว่า "งมงาย ไร้พื้นฐาน"
พวกเขาตอบคำถามด้วยการลากเรื่องยืดยาว เยิ่นเย้อ หยิบคำสวยๆ จากที่โน่นที ที่นี่ที เหมือนกำลังชักแม่น้ำทั้งห้ามาประกอบความคิดตัวเอง แต่เนื้อหากลับไม่สอดคล้อง ไม่เกี่ยวกับคำถามเท่าไรนัก
ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกว่า... “นี่เขากำลังตอบคำถาม หรือกำลังพยายามบอกให้เรารู้ว่าเขาเหนือกว่า”
และสิ่งที่ทำร้ายคนอ่านที่สุด ไม่ใช่แค่การตอบไม่ตรงคำถามนะ แต่มันคือท่าทีที่มองผู้อื่นต่ำกว่า เสมือนเราคือคนจนที่มางานเลี้ยงโดยไม่ได้รับเชิญ เพื่อมาขออาหารห่อกลับบ้าน แล้วก็ยกตัวอย่างพูดประมาณว่า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ให้เขาห่อกลับไปเถอะ”
"ยังไงเขาก็คงหิว”
เป็นคำที่เหมือนดูดี ให้ความรู้สึกแฝงว่า
"ฉันมี ฉันให้ ฉันใจดี"
ถ้อยคำสุภาพแบบมีพิษนี้ จึงไม่ได้ให้ความรู้ ไม่ได้จรรโลงใจ แต่กลับกัดกินพลังใจ ทำให้ผู้อ่านรู้สึกแย่ เสียกำลังใจ รู้สึกว่าตัวเองไม่ฉลาดพอ ไม่ดีพอ ไร้สิทธิ์แม้แต่จะตั้งคำถาม
การแสดงความรู้ไม่ใช่ปัญหา แต่การใช้ความรู้เพื่อกดหัวคนอื่น นั่นคือ “ความถ่อยในคราบของมารยาท”
คนลักษณะนี้จำไว้เลยว่า เขาไม่ได้มาเพื่อตอบคำถาม ไม่ได้มาเพื่อชี้แจงจุดประสงค์ของคำถามอย่างแท้จริง
และคนพวกนี้ มักจะเริ่มต้นด้วยการถามย้อนเสมอ หรือหนักเข้าเขาก็จะชี้หลักฐานให้ไปถามคนนู้นคนนี้ แทนที่จะตอบมาให้เราเข้าใจ แต่กลับทำให้เราเสียเวลาไปเรื่อยๆ
ทุกประโยคที่พิมพ์จะเป็นการถามย้อน โดยการมองต่ำ แบบเหยียด เพื่อให้เราดูต่ำ แล้วเขาดูสูงขึ้น ทุกถ้อยคำที่พิมพ์ล้วนกัดกินใจคนอ่าน ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
คนประเภทนี้มีปมด้อยแฝง
นิสัยทุเรศสุดๆ ผมบอกเลยครับ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
