พระสุทิน พระสงฆ์องค์เเรกที่เสพเมถุน
ในพระพุทธประวัติหรือพระไตรปิฎก มีเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับการประพฤติผิดพระวินัยของพระภิกษุที่เกี่ยวกับสีกา (ผู้หญิง) อยู่จริง และถือเป็นเรื่องสำคัญที่นำไปสู่การบัญญัติพระวินัยต่างๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ ปฐมปาราชิก ซึ่งเป็นอาบัติหนักที่สุดในพระวินัย มี 4 ข้อ หนึ่งในนั้นคือ เสพเมถุน (การมีเพศสัมพันธ์) ซึ่งหมายถึงการที่พระภิกษุมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง สัตว์ หรือแม้กระทั่งซากศพ ถือว่าขาดจากความเป็นพระทันที ไม่สามารถกลับมาบวชในพระพุทธศาสนาได้อีกตลอดชีวิต
เรื่องราวที่นำไปสู่การบัญญัติปฐมปาราชิกข้อนี้ เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล เมื่อมีพระภิกษุรูปหนึ่ง (ชื่อพระสุทิน) ซึ่งเคยครองเรือนมาก่อน ได้มีเพศสัมพันธ์กับภรรยาเก่าของตนเอง ด้วยความกระสับกระส่ายเพราะราคะ เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบ จึงได้ทรงบัญญัติพระวินัยข้อนี้ขึ้นมา เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก และเป็นการรักษาความบริสุทธิ์ของพระธรรมวินัย
ในมุมของคุณรู้สึกยังไง (พระสุทิน) ผมขออนุญาตยกเรื่องย่อมาเพื่อวิเคราะห์กัน
เรื่องมีอยู่ว่า:
พระสุทิน เป็นบุตรเศรษฐีที่เมืองเวสาลี ท่านมีชีวิตที่ดี มีฐานะมั่นคง แต่ด้วยศรัทธาในพระพุทธศาสนา ท่านจึงปรารถนาจะออกบวช แม้ว่าพ่อแม่จะคัดค้านอย่างหนัก เพราะท่านเป็นบุตรคนเดียว แต่ด้วยความตั้งใจอันแรงกล้า ท่านได้พยายามอ้อนวอนขออนุญาตจากพ่อแม่ถึงสามครั้ง เมื่อไม่ได้รับอนุญาต ท่านก็อดอาหารจนร่างกายซูบผอม เพื่อแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่จะบวช ในที่สุด มารดาบิดาจึงจำต้องอนุญาตให้ท่านออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา
หลังจากบวชแล้ว พระสุทินได้พยายามเจริญสมณธรรม ปฏิบัติธรรม แต่ท่านก็ยังไม่สามารถบรรลุธรรมชั้นสูงได้ในทันที และยังคงมีกิเลสบางส่วนอยู่
ต่อมาเกิดภัยพิบัติ ข้าวปลาอาหารหายากลำบาก ผู้คนอดอยาก พระสุทินจึงเดินทางกลับไปยังบ้านเกิดของท่านที่เมืองเวสาลี เพื่อหวังว่าจะได้ช่วยเหลือโยมพ่อโยมแม่ของท่าน เมื่อไปถึงบ้าน พ่อแม่ของท่านยังคงพยายามอ้อนวอนให้ท่านลาสิกขาเพื่อกลับมาครองเรือน และมีทายาทสืบสกุล เพราะท่านเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่จะสืบวงศ์ตระกูลได้
ด้วยความที่ยังตัดกิเลสไม่ได้หมด และความรักที่มีต่อพ่อแม่ รวมถึงความต้องการที่จะให้มีผู้สืบทอดตระกูลตามที่พ่อแม่ปรารถนา พระสุทินได้กระทำการเสพเมถุนกับอดีตภรรยาเก่าของท่าน
หลังจากนั้นไม่นาน พระสุทินก็รู้สึกผิดและเศร้าหมองใจเป็นอย่างมาก ท่านรู้สึกเสียใจที่ได้กระทำผิดพระวินัย ท่านจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้า (พระพุทธเจ้า) ให้ทรงทราบ
เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบเรื่องราวทั้งหมด ก็ทรงตำหนิพระสุทินอย่างรุนแรง ตรัสว่า การกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสมกับสมณเพศที่ได้สละทางโลกมาบวชเพื่อมุ่งสู่การดับกิเลส และทรงชี้ให้เห็นว่า ธรรมที่พระองค์ทรงแสดงนั้นเป็นไปเพื่อคลายความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อความกำหนัด เป็นไปเพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความประกอบ
ด้วยเหตุการณ์นี้เอง
พระพุทธเจ้าจึงทรงบัญญัติ ปฐมปาราชิก ขึ้นมา คือ "ภิกษุใดเสพเมถุนธรรม ให้ปาราชิก" เพื่อให้เป็นข้อห้ามที่เด็ดขาดสำหรับพระภิกษุ หากภิกษุรูปใดละเมิดอาบัตินี้ จะขาดจากความเป็นพระภิกษุทันที ไม่สามารถกลับมาเป็นพระได้อีกเลย
สำหรับผลกรรมของพระสุทิน ตามพระไตรปิฎกไม่ได้ระบุชัดว่าท่านบรรลุธรรมชั้นสูงได้ในภายหลังหรือไม่ แต่ภรรยาเก่าและบุตรของท่าน (ซึ่งเกิดจากเหตุการณ์นี้ มีชื่อว่า พัชกะ และมารดาของเด็กชื่อ พัชกมาตา) ในภายหลังก็ได้ออกบวชและบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในที่สุด. ส่วนพระสุทิน แม้จะไม่ได้กลับมาบวชได้อีก แต่เรื่องราวของท่านก็เป็นบทเรียนสำคัญที่ทำให้พระวินัยข้อนี้ได้รับการบัญญัติขึ้น เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของพระพุทธศาสนาสืบมาจนถึงปัจจุบัน
แล้วคุณคิดว่าการกระทำของพระสุทิน นั้นผิดมั้ย...??
ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดีย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
