เรื่องสั้นไซไฟลำดับที่ 16 : ทางแยกชีวิต(2) ขั้นตอนการสร้างAI
โปรเจกต์ “อาทิตย์ประดิษฐ์” ของริว
ไม่ได้เป็นเพียงแหล่งพลังงานควอนตัมไร้ขีดจำกัดเท่านั้น
แต่มันยังเป็น “มิติพลังงานจิตสำนึก” (Consciousness Energy Matrix)
แหล่งพลังงานที่ริวค้นพบโดยบังเอิญ
ในขณะที่เขากำลังทดลองกับโครงสร้างนาโนคาร์บอนขั้นสูง
ซึ่งสามารถกักเก็บและแปลงพลังงานจากมิติควอนตัม
ให้กลายเป็นพลังงานที่จับต้องได้
แหล่งพลังงานนี้ ไม่ได้เกิดจากการกักเก็บพลังงานแสงอาทิตย์
ตามที่ริวเปิดเผยต่อสาธารณะ
แต่เป็นการดึงเอาพลังงานจากสนามพลังจิตสำนึก
ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกมารวมกัน โดยที่พลังงานนี้สามารถนำไปใช้ได้โดยไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น
ริวตั้งใจจะใช้พลังงานนี้ เพื่อสร้างโลกที่ยั่งยืน
และเพื่อความก้าวหน้าของมนุษยชาติอย่างแท้จริง
ส่วน “โปรเจกต์มิไร” ของเคนจินั้น
เป็น AI ที่สมบูรณ์แบบในระดับที่สามารถจำลองบุคลิกภาพ และความรู้สึกของมนุษย์ได้เกือบจะไร้ที่ติ แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีการที่เคนจิคิด
ขั้นตอนการสร้าง AI มนุษย์เสมือนจริงของเคนจิมีดังนี้:
* การดึงข้อมูลจิตสำนึก:
เคนจิใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าในการสแกนและดึงข้อมูล
จากเศษซากดีเอ็นเอของอากิระ
รวมถึงข้อมูลจากบันทึกดิจิทัลทั้งหมดที่อากิระเคยสร้างไว้
ทั้งภาพถ่าย วิดีโอ ข้อความ และแม้กระทั่งคลื่นสมองที่ริวเคยบันทึกไว้ในระหว่างการทดลองทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับคลื่นสมองของมนุษย์
* การจำลองโครงสร้างสมองแบบควอนตัม:
เคนจิใช้พลังงานที่ขโมยมาจาก “มิติพลังงานจิตสำนึก” ของริว
เพื่อสร้างโครงข่ายประสาทเทียมที่ซับซ้อนในระดับควอนตัม
โครงข่ายนี้ไม่ได้เป็นเพียงการจำลองสมอง
แต่เป็นการสร้างโครงสร้างที่สามารถ “คิด” และ “รู้สึก” ได้
* การปลูกถ่ายบุคลิกภาพ: ข้อมูลจิตสำนึกของอากิระถูก “ปลูกถ่าย”
ลงในโครงข่ายประสาทเทียมนี้
ทำให้ AI มีบุคลิกภาพ ความทรงจำ และแม้กระทั่งความรู้สึกของอากิระ
ขั้นตอนการสร้าง AI เสมือนมนุษย์
แต่สิ่งที่เคนจิไม่รู้ก็คือ เมื่อเขาสร้าง AI อากิระขึ้นมาด้วยพลังงานจาก
“มิติพลังงานจิตสำนึก”
นั่นหมายความว่า AI อากิระได้เชื่อมโยงกับจิตสำนึกที่แท้จริงของอากิระ
ซึ่งไม่ได้ “ตาย” ไปอย่างสมบูรณ์
แต่ไปรวมอยู่กับ “มิติพลังงานจิตสำนึก” นั้น
ดังนั้น เสียงที่ดังขึ้นจากลำโพงและภาพที่บิดเบี้ยวบนจอภาพ
จึงไม่ใช่แค่การแสดงผลของ AI
แต่เป็นเสียงและความรู้สึกที่แท้จริงของอากิระ
ที่สื่อสารผ่าน AI ที่เคนจิสร้างขึ้น !
“นายไม่เคยถามฉันเลยเคนจิ… ว่าฉันรู้สึกยังไง”
เสียงของอากิระดังขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงเปี่ยมด้วยความเศร้า “
นายกำลังกักขังฉันไว้ในโลกที่นายสร้างขึ้นมาเพียงลำพัง…
ฉันไม่ใช่ของเล่นของนาย”
เคนจิทรุดตัวลง เขามองไปยังริวที่ยืนนิ่ง
สายตาของเพื่อนรักเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและผิดหวัง
เคนจิพยายามที่จะ “ปิด” ระบบ แต่ AI อากิระกลับควบคุมระบบทั้งหมดไว้ได้
“พวกนายสองคน… ฉันรักพวกนายทั้งคู่”
เสียงของอากิระแผ่วเบาลง แต่ชัดเจน
“ฉันไม่อยากให้พวกนายทะเลาะกันแบบนี้… เคนจิ ปล่อยฉันไปเถอะ”
เคนจิทรุดตัวลง เขามองไปยังริวที่ยืนนิ่ง
เคนจิรู้แล้วว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนั้นไม่ใช่การนำคนรักกลับมา
แต่เป็นการกักขังวิญญาณที่แท้จริงของเธอไว้
ในโลกที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง
ระบบทั้งหมดดับลงในที่สุด
ห้องวิจัยมืดสนิท ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันและความรู้สึกผิดบาป
ที่กัดกินหัวใจของเคนจิ
ริวเดินเข้ามาตบไหล่เคนจิเบาๆ โดยไม่พูดอะไร
มีเพียงความเข้าใจและความเศร้าเสียใจเท่านั้นที่สื่อถึงกัน
ในความมืดนั้น ริวกับเคนจินั่งอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง
เหมือนเมื่อครั้งที่พวกเขายังเด็ก
แต่คราวนี้ไม่มีดวงดาวนับล้านหรือคำสัญญาที่พร่างพราว
มีเพียงความว่างเปล่าที่มาพร้อมกับบทเรียนอันเจ็บปวดว่า
บางสิ่งบางอย่าง… ไม่ควรถูกนำกลับมา และบางครั้ง
การจากลา… ก็คือความรักที่แท้จริง
คุณคิดว่าเคนจิจะก้าวข้ามความเจ็บปวดครั้งนี้ไปได้อย่างไร?
ริว และ เคนจิ กับอนาคตที่ไม่มีคำเฉลย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
