ถ้าชาติที่แล้วมีจริง เราคงไม่แปลใจว่าเราน่าจะเกิดเป็น "ขุนแผนหรือแม่ทัพ ผู้มากรัก" ในชาติก่อน ทำไมเราคิดอย่างนั้น
สมัยวัยรุ่น เราเกือบตายมา 2 ครั้ง สมัยวัยทำงานก็ยังเกือบตายมานับครั้งไม่ถ้วน คำว่าเกือบตายในสมัยวัยรุ่น เพราะปัญหารักสามเส้า แต่คำว่าเกือบตายในสมัยวัยทำงาน มาจากปัญหา "งานอาสาเจ้านาย" ที่จริงไม่ใช่อาสา แต่เจ้านายสั่งเป็นพิเศษ ว่าต้องเป็นเราเท่านั้น ทั้งที่เรา เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาบ้างานคนหนึ่ง
ดังนั้น เราจึงจำต้องฝึกยิงปืน และมีความรู้เรื่องปืน เคยมีบุรุษมาตั้งกระทู้ถามเรื่องปืน เราเน้นตอบที่กฎสำคัญของการใช้อาวุธปืน ซึ่งมีอยู่ 10 ข้อ แต่ให้จำเฉพาะข้อที่สำคัญที่สุดเพียงข้อเดียว นั่นก็คือ
จำไว้เสมอว่า ปืนมีลูกกระสุน
เราฝึกยิงปืนในสนามต่างๆ จนได้ประกาศนียบัตร จนรู้จักมักคุ้นนายทหารในค่ายทหาร โดยเฉพาะในต่างจังหวัด ทั้งตะวันออก ตะวันตก ใต้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือภาคเหนือและอีสาน ประสบการณ์ทำงานที่ผ่านมาก็แปลกตรงที่ มักจะมีแต่ลูกน้องบุรษเพศค่ะ ผู้หญิงจะมีน้อยมากๆ
ทันที่ที่แม่เรารู้เรื่องเราไปฝึกยิงปืน แม่เราพูดว่า "จะบ้าตาย หลานกำนันหยุยของแท้เลย แล้วไปฝึกกับเขาได้ยังไงลูก" เราตอบว่า "ม๊า...จะให้ทำยังไง ก็เจ้านายพาไป แกอยากให้ลองก็เลยลอง ก็แค่นั้นเอง" และแล้ว เรื่องบังเอิญ ก็ไม่มีในโลก เพราะเราได้รับมอบหมายงานพิเศษ งานที่จะต้องพิทักษ์ผลประโยชน์พระศาสนา มหาศาลระดับหมื่นล้าน! และงานที่จะต้องเป็นตัวแทนไปในงานสำคัญ ต้องสวมเสื้อเกราะ และนั่งรถเกราะทหารลงไปยังพื้นที่สีแดง
อ้อ เราไม่ได้เป็นนายทหารนะคะ
เราแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ที่ตอนนี้เป็นแค่ผู้ประกอบการคนหนึ่ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
