“แค่ชั่วคราวเท่านั้นเอง”
ภาพเหล่านี้อาจดูน่าหวาดหวั่นในสายตาหลายคน แต่มันก็เป็นความจริงที่ไม่มีใครหนีพ้น ร่างกายของเราก็เป็นเพียงวัตถุชั่วคราวเท่านั้น
ผมเคยต่อสู้มามากในชีวิต ทั้งชีวิตครอบครัว ชีวิตคู่ เสียงในโลกการเมือง ที่ครั้งหนึ่งเคยเกือบทำให้ต้องขึ้นศาล ทั้งที่ก็แค่พูดความจริงในสิ่งที่เห็น สิ่งที่เจอ โลกใบนี้มีอะไรไม่ยุติธรรมมากมาย และเราเองก็ค่อยๆ ถูกทำให้เงียบลงทีละนิด ทีละน้อย เหมือนร่างนี้ที่สลายไปทุกวัน
ตอนนี้ผมก็แค่ชายคนหนึ่งที่กำลังจะอายุ 40 หัวเริ่มล้าน พุงเริ่มออก ไขมันในเลือดต้องเช็กเป็นประจำ บางคนบอกว่ายังไม่แก่หรอก ยังอีกไกล แต่ผมรู้ดีว่า แค่แป๊บเดียว สิ่งที่เราเคยเป็นอยู่ตอนนี้...มันก็จะไม่เหลือแล้ว
เราทุกคนเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะรักใครหรือไม่รักใคร ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน หรือไม่มีใครรู้จักเลย สุดท้ายก็เปลือยเปล่าเหมือนรูปเหล่านี้ ไม่มีชื่อ ไม่มีฐานะ ไม่มีความทรงจำ เหลือแค่ก้อนกล้ามเนื้อ เส้นเลือด กระดูก และรอยของความเป็นมนุษย์ที่เคยหายใจอยู่
ความรักมันก็แค่นั้นแหละ ผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป บางทีมันก็ลวง บางทีมันก็จริง แต่สุดท้ายมันก็ไม่อยู่กับเราไปตลอด เหมือนร่างกายที่สวยแค่ชั่วคราว เหมือนคำสัญญาที่พูดกันตอนยังหนุ่มสาว
รู้สึกว่า...ชีวิตมันสั้นจริงๆ และไม่มีอะไรที่เราต้องยึดมั่นไว้แน่นๆ อีกต่อไปแล้ว
เราเกิดมาเพื่อเรียนรู้ที่จะปล่อย ปล่อยร่างกาย ปล่อยความสัมพันธ์ ปล่อยความคาดหวัง และปล่อยความเสียใจไปในที่สุด
ไม่มีอะไรที่เป็นของเราอย่างแท้จริงเลย นอกจากลมหายใจสุดท้ายที่เราจะเอื้อมถึงในไม่ช้า
และก่อนจะถึงวันนั้น แค่หายใจเบาๆ ยอมรับทุกอย่างตามที่มันเป็น และให้อภัยทั้งตัวเองและโลกใบนี้...ก็เพียงพอแล้วล่ะครับ
ใครจะว่าอย่างไร ใครจะว่าเราแพ้ในสังคมก็ช่างมันเถอะ เพราะทุกอย่างก็จะถูกลืมในไม่ช้า ไม่มีใครจำอะไรได้สักคน นับจากวันนี้ไม่เกินอีก 60 ปีจะไม่เหลือใครในนี้ให้จำอะไรได้ต่อไปแล้ว
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
