อุ้งอิ้ง ออกมาประกาศว่า "ทางเราได้อดทนอย่างเต็มที่ต่อการยั่วยุของกัมพูชา" ฟังแล้วเหมือนกำลังฟังละครน้ำเน่าที่พระเอกพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลตอนถูกตบหน้ากลางฝน...
แต่เอาเข้าจริง มันไม่ใช่ฉากโรแมนติก มันคือฉากหักหลังคนทั้งประเทศกลางเวทีโลก
เพราะทุกคน ทั้งในและนอกประเทศ ต่างก็เห็นชัดว่าท่าทีของรัฐบาลไทยภายใต้เครือข่ายเพื่อไทย (ที่ใครๆก็รู้ว่าอยู่ใต้โต๊ะพี่ใหญ่บางคน) ไม่ได้ “อดทน” แต่ “สมยอม” และ “เชื่อง” อย่างน่าอาย
แม้แต่ตอนที่ ฮุนมาเนต แห่งกัมพูชาแสดงความยั่วยุต่ออธิปไตยไทย คนในรัฐบาลกลับยิ้มแย้มปานว่าเขามายื่นพานขันหมาก ไม่ต่างจากหมากที่ถูกเจ้าของอีกฝั่งลูบหัว แล้วก็ส่งเสียงเห่าตอบรับอย่างภูมิใจ
อดทนกับอะไร
อดทนกับการเห็นเพื่อนบ้านย่ำยีสิทธิ์ไทยแต่เรานิ่ง อดทนกับการที่รัฐบาลนี้เสมือนส่งพานทองถวายไมตรีให้เผด็จการต่างแดนเพราะสายสัมพันธ์ลึกซึ้งทางธุรกิจ หรืออดทนกับการโกหกหน้าตายอย่างไม่มีใครกล้าท้วง
น่าเศร้าที่คำว่า “อดทน” ถูกใช้เพื่อกลบเกลื่อนความ “อ่อนแอทางจุดยืน” และความ “อ่อนข้อเพราะผลประโยชน์” ของผู้มีอำนาจ
หรืออาจต้องถามใหม่ว่า
คุณ “อดทน” หรือคุณแค่ “อดกลั้นไม่พูดความจริงที่คนทั้งประเทศเขารู้กันหมดแล้ว”
ประเทศนี้ไม่เคยขาดคนพูดเพราะ
แต่เรากำลังจะขาดคนพูดจริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
