เย็นวันนั้น… ที่ร้านก๊วยเตี๋ยวเดิม
หลังเลิกงานในเย็นวันหนึ่ง เราเดินออกจากตึกออฟฟิศอย่างเหนื่อยล้า ฝนทำท่าจะตก แต่ลมเย็น ๆ ก็ยังพอช่วยให้ใจสงบลงนิดหน่อย เราเดินมาที่ร้านก๊วยเตี๋ยวเจ้าเดิมตรงหัวมุมถนน ร้านที่เราแวะบ่อยจนลุงเจ้าของร้านจำหน้าได้
แต่วันนี้ร้านยังไม่เปิด ลุงกำลังง่วนอยู่กับการเรียงโต๊ะ เก้าอี้ พัดลมตัวใหญ่ยังไม่ได้เสียบปลั๊ก และชามยังวางกองอยู่บนโต๊ะข้างหลังร้าน
“วันนี้ลุงมาช้าเหรอครับ” เราทัก พร้อมหยิบเก้าอี้อีกตัวมาช่วยจัด
“ลุงเพิ่งกลับจากหาหมอ เจ็บหลังนิดหน่อยน่ะลูก” ลุงพูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
เราเลยนั่งคุยกับลุงไปพลาง ช่วยเรียงชาม ติดหลอดไฟเล็ก ๆ ที่แขวนอยู่ข้างร้านไปด้วย กลายเป็นว่า บรรยากาศการรอกินก๋วยเตี๋ยวในเย็นวันธรรมดา กลับมีความอบอุ่นแบบไม่คาดคิด
ระหว่างที่เรานั่งรอลุงต้มน้ำซุป เราเริ่มคุยกันเรื่องงานของเรา ลุงเล่าเรื่องลูกชายที่เพิ่งตกงานเมื่อเดือนก่อน เราเล่าเรื่องหัวหน้าที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจอะไรเราเลยช่วงนี้ ลุงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า
“ไม่เป็นไรหรอกลูก… ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละ บางวันก็เหนื่อย บางวันก็เฉา แต่ถ้าเรายังได้พูด ยังได้ฟังกัน มันก็เบาลงได้เยอะแล้ว”
เราพยักหน้าเงียบ ๆ น้ำซุปเริ่มหอมขึ้นมาในอากาศ ท้องก็เริ่มร้องจ๊อก ๆ
ไม่นานนัก ลูกค้าคนอื่นก็เริ่มทยอยมา คนหนึ่งเป็นพี่วินมอเตอร์ไซค์ที่เราคุ้นหน้า อีกคนเป็นสาวออฟฟิศที่มานั่งมุมเดิมของเธอเหมือนทุกวัน ทุกคนดูมีความเหนื่อยของตัวเองติดตัวมาเหมือนกัน แต่พอได้ก๋วยเตี๋ยวร้อน ๆ ได้ฟังเสียงลุงพูดทักทายเบา ๆ ทุกอย่างก็ดูดีขึ้นนิดหน่อย
บางที… การได้แบ่งปันเรื่องราว การได้ช่วยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือแค่การนั่งฟังกันในมื้อเย็นธรรมดา ๆ ก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้ใจของเรากลับมานุ่มนวลอีกครั้ง
เย็นวันนั้น… เราไม่ได้กลับบ้านพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวแค่ชามเดียว แต่กลับมาพร้อมความรู้สึกอิ่มใจ ที่ไม่ต้องจ่ายเพิ่มเลยสักบาท
#เรื่องเล่าจากชีวิตจริง #บทสนทนาระหว่างวัน #มื้อเย็นธรรมดา
#ไลฟ์สไตล์อบอุ่น #เรื่องเล่าปลายวัน #มุมเล็กๆของชีวิต #ความสุขเล็กๆ
#ชีวิตคือการเดินทาง #บทเรียนชีวิต #บันทึกความคิด #onceupomatimes
ขอบคุณที่ติดตามบทความนี้
งานเขียนทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ของเพจนี้
หากต้องการนำไปอ้างอิงหรือแชร์ กรุณาให้เครดิต และไม่ดัดแปลงเนื้อหาโดยไม่ได้รับอนุญาตนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
