เรา copy จากเพจ FB home alone มาให้อ่านนะ คิดว่าน่าสนใจดี
รู้มั้ยว่า.. ถ้าไม่มีเขมรแดง...
ไทยอาจต้องไปดูงาน “ไข่มุกแห่งเอเชีย”
ก่อนจะมีคำว่า “สิงคโปร์โมเดล” ก่อนที่คนไทยจะแห่ไปญี่ปุ่นเพื่อเรียนรู้การพับผ้าเช็ดหน้า มีอยู่ประเทศหนึ่งในอาเซียนที่เคยถูกเรียกว่า “ไข่มุกแห่งเอเชีย”
ใช่ครับ... กัมพูชา
ย้อนกลับไปยุค 60s – 70s
ขณะที่กรุงเทพฯ ยังคิดไม่ตกเรื่องรถติด และหมอเมืองไทยยังรักษาโรคด้วยการต้มสมุนไพรผสมมโน
พนมเปญในวันนั้นคือความโก้หรูระดับอินเตอร์ เมืองเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมฝรั่งเศส คาเฟ่ ศิลปิน และปัญญาชน เพลงป๊อปเขมรยิ่งกว่าวินเทจ แฟชั่นแนว Paris meets Angkor Wat และที่สำคัญ…มันมีชีวิตชีวา มีความหวัง และมีอนาคต
แต่แล้ว…เขมรแดงก็มา
ระบอบที่ไม่เน้น KPI แต่เน้น ฆ่าคนให้หมดก่อน แล้วค่อยสร้างประเทศ
คุณเป็นครู = ตาย
คุณใส่แว่น = ตาย
คุณมี IQ เกิน 100 = ไม่รอด
(ถ้าคุณถือปากกาแล้วจับเขียนคำสะกดได้ = โดนยิงทันที)
ประเทศที่กำลังจะเป็น “ไข่มุกแห่งเอเชีย” แบบตัวจริงเสียงจริง กลายเป็นไข่มุกที่แตกละเอียด เพราะระบอบ “ขุดหลุมฝังอนาคต” โดยสมบูรณ์แบบ
แล้วไทยล่ะ
ในขณะนั้น…เราก็ยังนั่งเถียงกันเรื่อง “ประชาธิปไตยแบบไทยๆ” เปลี่ยนนายกฯเป็นว่าเล่น ตีกันเรื่องจะเอาโรงพักใต้สะพานหรือใต้สะดือดี แต่ถึงจะมั่วแค่ไหน…อย่างน้อยเราก็ยังไม่ยิงคนใส่แว่น!
แล้วถ้า “เขมรแดงไม่เคยเกิดขึ้นล่ะ”
พนมเปญอาจกลายเป็นเมืองต้นแบบที่ “ผู้ว่าไทยต้องบินไปดูงาน” คนไทยอาจพูดว่า “อยากย้ายไปทำงานที่กัมพูชา เงินดี ระบบดี หัวหน้าดี ไม่เอาคอร์รัปชั่น!”
คำว่า “ไข่มุกแห่งเอเชีย” อาจไม่ใช่แค่คำในอดีต แต่เป็นแบรนด์ระดับโลก ศิลปินเขมรอาจเล่นโคเชลลาและนักเรียนไทยอาจต้องสอบภาษาเขมรเพื่อไปเรียนต่อ
แต่ทุกอย่างพัง
เพราะอุดมการณ์ที่ไม่เห็นหัวประชาชน
ไข่มุกแห่งเอเชีย ถูกบดขยี้ด้วยความเชื่อที่ผิดพลาด ด้วยมือของ “คนในชาติเอง”
และประวัติศาสตร์นี้ยังคงเตือนเราว่า…
ประเทศดีๆ ไม่ได้พังเพราะศัตรูจากภายนอก แต่มักพังเพราะคนในบ้าน “เปิดประตูให้ปีศาจเข้ามานั่งหัวโต๊ะ”
ประเทศไทยเราอาจไม่ได้เก่งกว่าเขา
แค่ "โชคดีกว่า" ที่ไม่เจอเวอร์ชันเขมรแดงในบ้านเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
