ผมอยากจะฝากถึงคนที่ตั้งคำถามหรือคนตอบคำถามเกี่ยวกับประเด็นกัมพูชา สักเล็กน้อยนะครับ รู้ไหมครับ… มีคนกัมพูชาที่เป็นคนไทยโดยสัญชาติ เด็กเขมรที่เกิด โต และเรียนในโรงเรียนไทย หรือคนกัมพูชาที่เข้ามาหาความฝันในดินแดนนี้ เขาก็เล่น Blockdit เหมือนพวกเรา
บางคำถามในโลกออนไลน์ มันอาจจะดูแค่เป็น "ประเด็นถกเถียง" สำหรับใครบางคน
แต่มันคือ "บาดแผล" สำหรับใครอีกหลายคน ที่ไม่มีโอกาสได้อธิบายอะไรเลย
เราอาจจะคิดว่ามันเป็นแค่คำถามสั้นๆ
เช่น คนเขมรมีอะไรดีเหรอ
หรือ ถ้าไม่มีเขมรแดง ประเทศเขมรจะเจริญเหรอ
ฟังดูเหมือนตั้งเพื่อถกเถียง แต่ในความเป็นจริงมันแทงใจคนฟังได้ลึกกว่าที่คิด
เขาอาจจะบังเอิญเจอโพสต์นั้น
แล้วอ่านมันแบบไม่ได้ตั้งใจ
แล้วร้องไห้ออกมาแบบไม่ตั้งใจเหมือนกัน
เพียงเพราะเขาไม่เคยคิดว่าความเป็นเขา จะกลายเป็นคำถามของคนอื่น
เขาแค่พูดไทยด้วยสำเนียงที่ไม่เป๊ะ
แค่เรียนเก่งแต่ไม่กล้าพูดหน้าห้อง
เพราะกลัวเสียงหัวเราะ หรือสายตาตัดสิน
มันเกิดขึ้นจริงๆ ครับ…🥹
บางคนเก็บคำพวกนั้นกลับไปคิดทั้งคืน
กลับไปฝึกพูดอยู่หน้ากระจกจนร้องไห้
หรือไม่ก็เงียบไปเลย…ไม่ยกมือถาม ไม่กล้าแสดงออกอีกเลย
คำถามที่เราตั้ง อาจไม่ได้ผิด
แต่ถ้ามันทำร้ายใครบางคนที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
เรายังจะเรียกมันว่า “คำถามบริสุทธิ์” ได้อยู่หรือเปล่า
ขอแค่หยุดคิดอีกนิด
อย่าให้ความสงสัยของเรา กลายเป็นต้นเหตุของความอาย ความเจ็บ หรือความอคติของใครเลยครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
