26 ก.ค. เวลา 08:55 • การเมือง

บทกวี: ในสนามเพลิง

ผืนแผ่นดินถูกฉีกด้วยระเบิด
เสียงปืนกระหน่ำกลางอากาศร้อนฉ่า
ผมยืนอยู่เหนือร่างเพื่อนที่ไร้ลมหายใจ
ริมฝีปากสั่น
แต่ดวงตาไม่ยอมปล่อยหยดน้ำใดหลุดออกมา
ฝุ่นปืนกลืนกลิ่นเหงื่อและเลือด
เสียงโหยหวนล้อมรอบเป็นวงลึก
น้ำตาจมลงไปในอก
เพราะในสนามรบ
การร้องไห้คือสิ่งที่เราไม่มีเวลาจะทำ
โฆษณา