บทกวี: การสู้รบกับการสูญเสีย
ผมเคยคิดว่า
การสู้รบต้องมีศัตรูให้ต่อกร
แต่เมื่อทุกอย่างรอบตัวค่อย ๆ หายไป
ผมถึงเข้าใจว่า
ศัตรูตัวจริง…คือความว่างเปล่าที่มันทิ้งไว้ข้างหลัง
วันที่พ่อจากไป
ผมยืนอยู่กลางสวนที่เงียบสนิท
จับจอบแน่นเหมือนจับบางอย่างที่จะร่วงหล่น
แต่สุดท้าย…สิ่งที่ร่วง
กลับเป็นหัวใจผมเอง
ผมต่อสู้กับความสูญเสีย
โดยไม่ร้องตะโกน
ไม่อ้อนวอน
ผมแค่กลับมาหว่านเมล็ดพันธุ์ในแปลงเดิม
แม้รู้ว่ามันจะใช้เวลาอีกนานกว่าจะเห็นอะไรผลิใบ
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมา
เดินผ่านแปลงดิน
เห็นรอยเท้าตัวเองจากเมื่อวาน
ที่ฝนเมื่อคืนเพิ่งลบเลือนไปครึ่งหนึ่ง
เหมือนบอกผมว่า
การสูญเสียอาจลบทุกอย่างที่เคยมี
แต่ไม่อาจลบ “คนที่ยังยืนอยู่”
ผมไม่ได้ชนะ
แต่ผมไม่พ่ายแพ้
เพราะทุกครั้งที่หยิบจอบขึ้นมา
ผมกำลังประกาศกับตัวเองว่า
“ฉันยังอยู่
และยังสู้ต่อไป
แม้สิ่งที่หายไป…จะไม่กลับมาอีกแล้ว”
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
