บทกวี: “ดินแดนที่เรายืนอยู่”
ผมยืนอยู่บนผืนดิน
ที่บรรพบุรุษเคยหยาดเหงื่อและเลือดเพื่อรักษาไว้
เส้นเขตแดนนี้…
ไม่มีใครอยากให้มันถูกขีดด้วยไฟและคมกระสุน
แต่เมื่อเสียงปืนดัง
ผมรู้ว่าไม่มีเวลาคิดถึงความฝันของตัวเอง
ผมยกปืนขึ้น
ไม่ใช่เพื่อทำลายใคร
แต่เพื่อบอกโลกนี้ว่า
“ที่นี่…คือบ้านของเรา”
ท่ามกลางเสียงระเบิดที่กลืนทุกเสียงอธิษฐาน
ผมมองเห็นท้องฟ้า
เหมือนมันกำลังถามเราทุกคนว่า
“ต้องแลกด้วยเลือดอีกกี่หยด?”
ผมไม่มีคำตอบ
รู้เพียงว่า
หากผมล้มลงที่นี่
จะเป็นเพราะผมยืนอยู่บนดินที่ผมเรียกว่า “บ้าน”
และนั่น…
คือสิ่งเดียวที่สงครามนี้
ไม่อาจพรากไปจากเราได้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
