ไข่เป็ดในวันฝนตก กับเรื่องเล่าใต้ชายคา**
เสียงฝนตกกระทบหลังคาสังกะสีเบาๆ ยามบ่าย ทำให้บรรยากาศของบ้านสวนอบอวลด้วยกลิ่นดินและความเย็นชื้น แม่ยังคงนั่งแคะหอยในกะละมังอยู่ใต้ชายคา ส่วนฉันก็นั่งกอดเข่าฟังเสียงฝนไป พลางมองแม่หยอดคำพูดค่อยๆ ไปทีละคำ เหมือนเม็ดฝนที่โปรยมาไม่ขาดสาย
“ตอนแม่ยังเด็ก ไข่เป็ดคือของล้ำค่า...”
แม่เริ่มเล่าขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวล ใบหน้าของแม่ยามฝนตกมักดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ ดวงตาฉายแววของความทรงจำที่หวนคืนมาโดยไม่ต้องนัดหมาย แม่เล่าว่าสมัยก่อน เป็ดไม่ได้ถูกเลี้ยงเป็นฝูงใหญ่เหมือนสมัยนี้ แต่เป็นเป็ดบ้านที่แม่เลี้ยงไว้หลังบ้าน 3–4 ตัว เดินตามแม่ไปไหนต่อไหนได้เหมือนหมาเหมือนแมว
ไข่เป็ดในวันฝนตกนั้นหายากกว่าปกติ เพราะแม่บอกว่าเป็ดมักไม่ชอบฟ้าร้องแรงๆ เวลาฝนฟ้าคะนอง เป็ดจะวิ่งหลบซุกอยู่ตามพุ่มไม้ หรือไม่ก็เข้าไปอยู่ใต้ถุนบ้าน มันจะหยุดวางไข่ในช่วงที่มันเครียดหรือหวาดกลัว และไข่เป็ดที่ได้ในวันฝนตกนั้น จะถือว่าเป็น “ไข่โชคดี” ที่มักถูกเก็บไว้ทำของดีในบ้าน เช่น ไข่เค็ม หรือไข่ลูกเขยสำหรับมื้อพิเศษ
วันนั้น ฉันจึงถามแม่ว่า ถ้าเราได้ไข่เป็ดในวันฝนตก แม่จะเอาไปทำอะไร แม่ยิ้มแล้วหันไปหยิบไข่เป็ดใบขาวสะอาดจากกระจาด “ไข่พวกนี้แม่จะทำขนมไข่หงส์” แม่ตอบ
ฉันไม่เคยลืมรสชาติของขนมไข่หงส์ฝีมือแม่ แป้งเหนียวนุ่ม ไส้ถั่วบดหอมมัน ทอดจนผิวนอกกรอบนิดๆ แล้วราดด้วยน้ำเชื่อมขิงอุ่นๆ ที่แม่เคี่ยวเอง น้ำขิงช่วยให้ร่างกายอบอุ่นในวันที่เปียกปอน และช่วยไล่ความเหน็บหนาวของบ่ายฝนให้ละลายกลายเป็นความอบอุ่นในอก
ขณะที่แม่ทอดขนม ฉันนั่งเฝ้าดูฟองไข่กลมๆ เด้งดึ๋งในกระทะน้ำมัน เสียงฟู่จากน้ำมันกระทบกับความชื้นของเปลือกไข่ที่เพิ่งเก็บมา ยังดังแข่งกับเสียงฝนที่ซาไปช้าๆ ในระยะไกล
แม่เล่าต่อว่า สมัยก่อนบ้านไม่มีตู้เย็น ไข่ที่ได้มาทุกวันจึงต้องรีบกินหรือแปรรูปให้เก็บได้นาน “ไข่คือสมบัติของบ้าน ถ้าเก็บได้เยอะก็เหมือนมีเงินฝากไว้” แม่พูดพลางหัวเราะเบาๆ
เมื่อขนมไข่หงส์สุกได้ที่ แม่ก็จัดใส่จาน พร้อมเทน้ำขิงราดลงช้าๆ กลิ่นขิงหอมลอยฟุ้งมาพร้อมไอร้อน ฉันยกจานมานั่งข้างแม่ ลมฝนพัดเย็นๆ เข้ามาใต้ชายคา ทำให้ขนมไข่หงส์อุ่นๆ ในมือ ยิ่งกลายเป็นของขวัญจากความทรงจำ
เรานั่งกินไป พูดคุยไปถึงเรื่องเป็ดตัวเก่าที่แม่เคยเลี้ยง ตัวที่ชอบหลบฝนใต้โอ่งน้ำ กับตัวที่ชอบขุดดินตรงแปลงผัก ทุกเรื่องเหมือนจะไร้สาระในสายตาคนอื่น แต่สำหรับฉัน มันคือเรื่องราวของวันวานที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของบ้าน
วันฝนตกปีนั้น ผ่านมาแล้วนานนัก แต่ทุกครั้งที่ฝนเริ่มตกเบาๆ ฉันจะเผลอยิ้มออกมาเสมอ พร้อมนึกถึงกลิ่นขนมไข่หงส์ รอยยิ้มของแม่ และไข่เป็ดใบขาวสะอาดที่แม่บอกว่า... นั่นคือไข่แห่งโชคดี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
