วงการการเมืองไทย ไม่เคยมีหลักปฏิบัติที่เป็นมาตรฐาน มีแต่มาตรฐานเก่าที่ไม่เคยไปสู่มาตรฐานใหม่ ระบบเละเทะ และไม่มีอะไรน่าเชื่อถือในระบบนี้เลย หากในต่างประเทศกลับมีมาตรฐานที่สูงในการรับผิดชอบ ?
คำถามนี้ถูกลบ
นี่ล่ะมั้ง มาตรฐานของประเทศไทย รวมคดีนักการเมืองอื้อฉาวแห่งยุคสมัย รายชื่อเหล่านี้บางคนหลุดพ้นจากคดี บางคนยังอยู่ในกระบวนการ แต่พฤติกรรมทางศีลธรรม คือสิ่งที่ประชาชนเห็นด้วยตา
1. นาย ธรรมนัส พรหมเผ่า
คดี: เคยถูกตัดสินคดียาเสพติดในออสเตรเลีย
การตอบสนอง: รัฐบาลอ้างว่า “พ้นโทษแล้ว” แต่งตั้งเป็น รมช.
สถานะ: ยังมีบทบาทในพรรคการเมืองใหญ่
2. นางสาว ปวีณา หงสกุล
คดี: รับปากจะช่วยเหยื่อค้ามนุษย์ แต่ “หายตัว” อย่างเงียบงัน
การตอบสนอง: ปฏิเสธความเกี่ยวข้อง อ้าง “ไม่มีอำนาจแล้ว”
สถานะ: ลี้ภัยนอกประเทศโดยไม่ขอโทษใดๆ
3. นางสาว ปารีณา ไกรคุปต์
คดี: บุกรุกป่าสงวนกว่า 600 ไร่
การตอบสนอง: พรรครัฐบาลปกป้องสุดลิ่ม ไม่ลาออก จน ป.ป.ช. ต้องฟ้องเอง
สถานะ: ถูกศาลฎีกาตัดสิทธิ์ทางการเมือง 10 ปี
4. นาย สุเทพ เทือกสุบรรณ
คดี: ทุจริตโรงพัก ล้มเลือกตั้ง 2557
การตอบสนอง: ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา ยก “ความรักชาติ” บังหน้า
สถานะ: เพิ่งถูกตัดสินจำคุก แต่หลังจากพ้นอำนาจหลายปี
5. นาย เนวิน ชิดชอบ
คดี: พัวพันซุกหุ้นและอิทธิพลการเมือง
การตอบสนอง: เงียบหายจากวงการนักการเมือง หันทำทีมฟุตบอล
สถานะ: ยังมีอิทธิพลทางเศรษฐกิจ-การเมืองในพื้นที่
6. นาย ทักษิณ ชินวัตร
คดี: ซุกหุ้น ผลประโยชน์ทับซ้อน ตากใบ-กรือเซะ ใช้อำนาจเอื้อพวกพ้อง
การตอบสนอง: หนีคดีออกนอกประเทศ 17 ปี
สถานะ: กลับไทยอย่าง VIP หลังเปลี่ยนรัฐบาล
7. นางสาว ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
คดี: จำนำข้าวทำรัฐเสียหายหลายแสนล้าน
การตอบสนอง: หนีออกนอกประเทศก่อนศาลตัดสิน
สถานะ: ยังไม่เคยกล่าวขอโทษต่อสาธารณะ
8. พฤษภา 2535 – รัฐบาล สุจินดา คราประยูร
เหตุการณ์: สั่งปราบปรามประชาชนกลางเมือง
ผลลัพธ์: ตายกว่า 40 คน สูญหายอีกจำนวนมาก
การตอบสนอง: ไม่เคยมีผู้ใดลาออกหรือแสดงความรับผิดชอบ
9. ตากใบ 2547 – รัฐบาล ทักษิณ
เหตุการณ์: ผู้ชุมนุมถูกจับกดในรถจนตาย 85 ศพ
การตอบสนอง: ไม่มีคำขอโทษสาธารณะ, ไม่มีลาออก
สถานะ: กลายเป็น “บาดแผล” ที่รัฐไทยไม่เคยรักษา
10. พล.อ. ประวิตร วงษ์สุวรรณ
คดี: ใส่นาฬิกาหรู "ยืมเพื่อน" กว่า 20 เรือน, แหวนเพชร "ของแม่" แต่ไม่แจ้งทรัพย์สิน
การตอบสนอง: ปฏิเสธเจตนา ไม่ลาออก รอดคดี
สถานะ: ยังดำรงตำแหน่งในรัฐบาลหลายชุด
11. พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา
คดี: สืบทอดอำนาจผ่านรัฐประหาร 2557, ใช้ ม.44 อย่างเบ็ดเสร็จ, อยู่เกินวาระ
การตอบสนอง: ไม่เคยขอโทษ ไม่ลาออก
สถานะ: เติบโตในอำนาจจนเป็นนายกฯ 8 ปีเต็ม
และยังมีตัวอย่างอีกมากมายที่เขียนยังไงก็คงไม่หมดเพราะมันจะยาวเกินไป
ความจริงที่ไม่เคยลาออก บทเรียนจากนักการเมืองอื้อฉาว กับพรรคที่กล้ายืนในเปลวไฟ
ในประเทศที่ความอยุติธรรมคือเรื่องปกติ การที่นักการเมือง “แค่ยอมลาออก” กลับกลายเป็นเรื่องน่าชื่นชม ความวิปริตนี้สะท้อนระบบการเมืองที่เน่าเปื่อยจนประชาชนแทบไม่คาดหวังอะไรอีก
แต่ท่ามกลางซากศพของความรับผิดชอบทางศีลธรรม ก็มีพรรคการเมืองหนึ่งที่เลือกจะไม่ซ่อนมลทิน แต่แบกรับมันอย่างเปิดเผย
บทความนี้ไม่ใช่เพื่อยกย่องพรรคใด ให้ลอยฟ้า แต่เพื่อ ตบหน้า เหล่าพรรคการเมืองทั้งเก่าและใหม่ที่ยังจมปลักกับนิสัยเดิมๆ นิสัยที่ไม่เคยขอโทษประชาชนอย่างจริงใจ
พรรคการเมืองบางพรรค
กล้าล้างตัวเองให้สาธารณะดู
✅ สมาชิกพรรคถูกกล่าวหาล่วงละเมิด
ออกแถลงการณ์ทันที
สั่งสอบสวน
ให้ผู้ถูกร้องลาออก
เชิญองค์กรสิทธิมนุษยชนภายนอกตรวจสอบ
✅ กรณี ถือหุ้นสื่อ
ชี้แจงอย่างเปิดเผย
ยอมพ้นจากตำแหน่ง
ไม่โจมตีศาล แต่เน้นยกระดับการเมืองต่อ
✅ กรณีภายในพรรค / ความขัดแย้ง
ยอมลาออกเพื่อไม่ให้กระทบภาพลักษณ์พรรค
พรรคไม่กลบข่าว แต่ให้พื้นที่วิจารณ์
ผู้นำพรรครับฟังการตรวจสอบจากภาคประชาชน
เปรียบเทียบแบบตาต่อตา
พฤติกรรมเมื่อเจอเรื่องฉาว พรรคดั้งเดิม (พปชร, ภูมิใจไทย, เพื่อไทย ฯลฯ) พรรครุ่นใหม่(ก้าวไกล)
สรุป: พรรคที่กล้ายืนในไฟ
กับพรรคที่กลบศพไว้ใต้พรม
บางพรรคไม่ได้ดีพร้อม พวกเขาก็มีปัญหาเหมือนใครๆ
แต่ความแตกต่างอยู่ที่ “พวกเขาไม่หนีเมื่อโดนจับได้”
พวกเขาเลือกจะ “ยอมเสียหน้า” มากกว่า “ยอมให้ความจริงตาย”
ขณะที่นักการเมืองอีกมากมายในรายชื่อข้างต้น ไม่เคยคิดจะขอโทษ ไม่เคยลาออก
และบางคนยังคิดจะกลับมาเป็นผู้นำประเทศ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
