31 ก.ค. เวลา 14:40 • นิยาย เรื่องสั้น

รู้สึกเหมือนชีวิตกำลังจะดีขึ้น… แต่สุดท้ายก็ได้แค่เหมือน

มันเริ่มจากความหวังเล็กๆ — ความรู้สึกว่า “ครั้งนี้น่าจะไม่เหมือนเดิม”
ใจมันเชื่อจริงๆ ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเปลี่ยนไป ชีวิตที่มันเคยติดขัดจะคลี่คลาย ความเหนื่อยล้าจะจางหาย
แต่สุดท้าย… ทุกอย่างก็กลับมาที่จุดเดิม
กลับมาที่ความเงียบ ความว่างเปล่า และคำถามซ้ำๆ ว่า
“เราพยายามไปเพื่ออะไร?”
บางวันเรารู้สึกเหมือนเป็นแค่เงาของตัวเองที่กำลังฝืนยิ้มให้โลก
ฝืนบอกตัวเองว่า “มันกำลังจะดีขึ้น” ทั้งที่ในใจก็รู้ว่า… มันไม่ได้ดีขึ้นเลย
เรารอคอยบางอย่างที่ไม่เคยมา
เราทุ่มเทให้กับสิ่งที่ไม่เคยเห็นค่าเรา
และเราหวัง… จนมันกลายเป็นความเจ็บปวดที่เงียบงัน
ไม่มีอะไรพังลงอย่างชัดเจน
มันค่อยๆ ถดถอย ค่อยๆ เหนื่อย ค่อยๆ เศร้า
จนวันหนึ่งเราก็ชินกับการไม่ได้คาดหวังอะไรอีก
แค่มีชีวิตไปวันๆ ราวกับหุ่นยนต์
ทำหน้าที่ให้จบวัน โดยไม่ต้องคิดถึงพรุ่งนี้มากนัก
“รู้สึกเหมือนชีวิตกำลังจะดีขึ้น”
กลายเป็นคำลวงที่พูดปลอบใจตัวเองในทุกเช้า
แต่ในความเป็นจริง… ชีวิตมันก็แค่ “ดูเหมือนจะดีขึ้น” — เท่านั้นเอง
และมันเจ็บกว่าเดิม…
เพราะความหวังที่พังลง มันไม่ได้เสียงดัง
แต่มันฝังอยู่ข้างใน… ลึก และแน่น จนแทบหายใจไม่ออก
โฆษณา