1 ส.ค. เวลา 00:23 • นิยาย เรื่องสั้น
CW Tower

การจากลาอย่างสมบูรณ์

คุณเคยรักใครบางคนไหม แล้ววันนึงต้องลาจากโดยความเข้าใจที่เต็มเปี่ยม?
ผมเคยนะ… มันนานมาแล้ว แต่ยังจำได้ดี เพราะมันเป็นความรักที่ไม่เคยทิ้งบาดแผลไว้เลย
ตอนนั้นผมคบกับคนคนหนึ่งที่ทุกอย่างแทบจะตรงข้ามกับผมไปหมด เราเหมือนอยู่กันคนละโลก แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่พาเรามาเจอกัน — ความชอบในอาหารคล้ายกัน รักการเขียนเหมือนกัน ชอบของเก่า แมวหมา และแผลในใจเรื่องพ่อที่คล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อ
เธอเป็นนักเขียนนิยายที่เก่งมากคนนึง แต่แปลกดีนะ… ผมไม่เคยอ่านผลงานเธอเลยสักเล่ม เพราะผมเลือกฟังมากกว่า เธออ่านให้ผมฟังเสมอ และนั่นทำให้ผมรู้จักทุกเรื่องราวจากเสียงของเธอโดยไม่ต้องพลิกหน้ากระดาษ
มันเป็นช่วงเวลาที่ดี มีความสุขแบบเรียบง่าย
แต่พออยู่ไปนาน ๆ ความต่างก็เริ่มชัดเจนขึ้น ชัดจนทำให้เราต้องคุยกันตรง ๆ ว่า “ถ้าแก้ไม่ได้… เลิกกันมั้ย?”
ไม่มีดราม่า ไม่มีน้ำตา
เราต่างพยักหน้าแล้วใช้เวลาค่อย ๆ ห่างกันอย่างอ่อนโยน ใช้เวลาเกือบ 9 เดือนในการถอยออกจากกันช้า ๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเราก็คุยกันว่า “เอาล่ะ ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายนะ”
วันนั้น… ไม่มีใครร้องไห้ ไม่มีคำพูดร้าย ๆ มีแค่ “ขอให้โชคดีในทางของเธอ” กับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ
มันเป็นการจากลาที่สมบูรณ์แบบ — ไม่มีความเสียใจ ไม่ค้างคาใจ และไม่เจ็บปวด
ผมยังจำได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ ในวันนั้น มันไม่ใช่ความว่างเปล่า แต่มันคือความสบายใจที่ลึกมาก ๆ
เพราะเราสองคนต่าง “เลือก” สิ่งนี้มาด้วยกัน
เพราะเราสองคน “เข้าใจ” ว่าบางความรักเกิดขึ้นเพื่อเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่เพื่อครอบครอง
ผมมาเล่าเรื่องนี้… ไม่ใช่เพราะผมยังคิดถึงเธอ
แต่เพราะผมอยากบอกกับคนที่ยังรักกันอยู่ ว่า…
ถ้าคุณยังคุยกันได้ เปิดใจต่อกันได้ ไม่ว่าจะอยู่ต่อหรือลาจาก มันจะไม่เจ็บเลย
เพราะการตัดสินใจที่ทำด้วยกัน… จะไม่มีใครต้องรับบาดแผลคนเดียว
มีแต่การเยียวยาซึ่งกันและกัน จนถึงวินาทีสุดท้ายของการเดินร่วมทาง
เรื่องราวนี้…เปรียบได้ดังดอกลั่นทม (ลีลาวดี)
ดอกไม้ที่บานอย่างเงียบงามในความเศร้า
แม้ชื่ออาจพ้องกับความทุกข์ แต่ตัวมันเองกลับไม่เคยเป็นต้นเหตุของน้ำตา
มันเพียงบานอยู่ในความทรงจำ — งดงาม นิ่ง และเย็น
กลิ่นหอมของมันไม่ได้ฉุนเพื่อเรียกร้อง
หากแผ่วเบา พอให้ใครบางคนที่ผ่านมาหยุดมอง
และหากพอมีเวลา…ก็อาจนึกถึงวันวานที่เคยมีใครอีกคนอยู่ตรงนั้น
เหมือนเรื่องของเรา
ไม่ต้องการคำอธิบาย ไม่เรียกร้องให้หวนคืน
เพียงยอมรับว่าครั้งหนึ่ง เราเคยงดงาม
ในแบบที่ไม่มีวันเป็นได้อีกแล้ว
ความรักนั้นงดงามเสมอแม้จะสมหวังหรือผิดหวัง
Phisit P.
ทุกคนที่อ่านบทความนี้จบ มีอะไรติชมสามารถ แนะนำผมได้เลยนะครับ
โฆษณา