“โค้กเย็นๆ ขวดนั้น… ที่มันสายไป”
เย็นวันหนึ่ง… หลังจากวันที่เราเหนื่อยมากเหลือเกินกับงานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เราขับรถแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มแห่งหนึ่ง ไม่ได้คิดอะไร นอกจากจะรีบกลับบ้านไปซุกตัวใต้ผ้าห่ม และปล่อยตัวเองให้หลุดพ้นจากความวุ่นวายชั่วครู่
ระหว่างที่นั่งรอพนักงานเติมน้ำมัน จู่ๆ ก็มีเด็กนักเรียนประถมคนหนึ่งเดินเข้ามาหา
น้องใส่ชุดนักเรียนเก่าๆ ท่าทางมอมแมมหน่อยๆ หน้าตาไม่ได้ยิ้มแย้มมาก แต่ก็พยายามเอ่ยเสียงเบาๆ ว่า
“พี่… ซื้ออันนี้หน่อยมั้ยครับ”
ในมือของน้องเป็นกล่องใส่ของอะไรสักอย่างเล็กๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นพวงกุญแจหรือของทำมือ เราไม่ได้มองละเอียดมากเพราะสิ่งแรกที่สะดุดใจคือแววตาน้อง มันดูจริงใจและพยายามมาก
เราเองก็ตั้งใจจะช่วยอยู่แล้ว
เลยหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาดูเงินสด
…มีไม่ถึง
เรายิ้มจางๆ แล้วบอกน้องไปตามตรงว่า
“พี่มีไม่พอเลย น้องรับโอนมั้ย?”
น้องส่ายหัวเบาๆ แล้วก็บอก
“ไม่เป็นไรครับ…”
ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป
เราได้แต่มองแผ่นหลังเล็กๆ ของน้องที่ค่อยๆ หายไปจากสายตา ในใจรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก
ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะช่วย
แต่กลับช่วยไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
พอดีกับที่เด็กปั๊มเติมน้ำมันเสร็จ เราจ่ายเงินแล้วขับรถไปจอดข้างๆ มินิมาร์ทเล็กๆ ที่อยู่ในปั๊ม ระหว่างที่เปิดประตูลงจากรถ ความรู้สึกค้างคายังคงวนเวียนในใจ
เราเดินเข้าไปในมินิมาร์ท
เปิดตู้เย็น หยิบโค้กขวดหนึ่งออกมา
ความตั้งใจเดียวตอนนั้นคือจะซื้อให้เด็กคนนั้น
อย่างน้อยก็ให้เขาได้ดื่มอะไรเย็นๆ ในวันที่อากาศร้อนและโลกมันดูใจร้าย
แต่พอเดินออกมาจากร้าน…
น้องไม่อยู่แล้ว
เราหันซ้ายหันขวา
เดินไปรอบๆ ปั๊ม พยายามมองหาน้องในชุดนักเรียนตัวเล็กๆ คนนั้น
แต่ก็ไม่มีวี่แววอีกเลย
เขา…
หายไปอย่างเงียบๆ เหมือนที่เขาเดินเข้ามาในชีวิตเราชั่วครู่
เรายืนถือโค้กไว้ในมือตรงนั้น
เงียบอยู่นานพอควร
แล้วก็ถอนหายใจเบาๆ
บางทีชีวิตคนเรา…
ไม่ได้มีเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ให้เรียนรู้เสมอไป
บางครั้งแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กับใครสักคนที่เราไม่รู้จัก
มันก็สามารถฝากร่องรอยบางอย่างไว้ในหัวใจได้เหมือนกัน
โค้กขวดนั้น เรากลับเอาขึ้นรถ และดื่มเอง
แต่รสชาติของมันไม่ได้ซ่าหรือสดชื่นอย่างที่คาด
มันปนนิดๆ ของความเสียดาย
เหมือนอะไรบางอย่างที่เราทำ “ไม่ทัน”
แต่ในความไม่ทันนั้น…
เราก็ยังดีใจที่หัวใจเรายังรู้สึก
ยังอยากช่วย
ยังไม่ด้านชาไปกับความเร่งรีบของโลกใบนี้
และเราก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างในวันนั้นว่า…
โอกาสที่จะทำสิ่งเล็กๆ ให้ใครบางคน บางทีมันก็แวบมาแค่ครั้งเดียว
ถ้าใจเราคิดจะทำ… ก็อย่ารอ
เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า
ครั้งหน้า… จะมีโอกาสนั้นอีกหรือเปล่า
🩶
ขอบคุณที่ติดตามบทความนี้
งานเขียนทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ของเพจนี้
หากต้องการนำไปอ้างอิงหรือแชร์ กรุณาให้เครดิต และไม่ดัดแปลงเนื้อหาโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ
#ระบายความรู้สึก #เหนื่อยนักพักก่อน #ชีวิตเรียบง่าย
#บทสนทนาเงียบๆ #บันทึกของคนเหงา #เรื่องเล่าริมทาง #ทุกชีวิตมีความหมาย #วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
