กระสุนปืนดัง… แต่เสียงคนจนยังไม่มีใครฟัง
ชายแดนไทย-กัมพูชา…
วันนี้ไม่ใช่แค่ “ยิงกันแล้วจริง ๆ”
ใครจะพูดแต่เรื่องแค่เขตแดน หรือเรื่องกลยุทธ์ก็ว่าไป
แต่สำหรับคนทำมาหากินเรื่องนี้ใหญ่พอ ๆ กับจานข้าวมื้อต่อไปที่ยังไม่รู้จะได้กินไหม
เพราะเวลารัฐยิงปืน…
กระสุนมันอาจพุ่งข้ามแดน แต่แรงสะเทือนมันกระแทกลงจานข้าวของคนหาเช้ากินค่ำทุกประเทศ
การค้าชายแดนสะดุด = สินค้าไทยไปไม่ถึงคนซื้อ = คนไทยก็เดือดร้อน
อย่าเพิ่งคิดว่าเป็นแค่คนฝั่งด่านที่ลำบาก
เพราะบริษัทไทยที่ผลิตสินค้าเพื่อส่งออกกัมพูชาก็เจ็บด้วย
ของส่งไม่ได้
ออเดอร์หาย
ลูกค้าขาประจำจากฝั่งโน้นหายเกลี้ยง
ผลลัพธ์คือ คนไทยที่ผลิตก็แย่ คนเขมรที่มาทำงานในโรงงานก็อาจตกงาน
และคนขายข้าวแกงหน้าโรงงาน หน้าโครงการก่อสร้างก็รอลูกค้าแบบวังเวง
แรงงานข้ามชาติหาย = งานสะดุด = เงินหยุดหมุน
แรงงานเพื่อนบ้านที่เคยทำงานในไทย
กำลังถูกกระแสความขัดแย้งไล่ออกนอกระบบ
หลายคนเริ่มกลับบ้าน ไม่ใช่เพราะหมดแรง
แต่เพราะไม่มั่นใจว่าพรุ่งนี้จะถูกเหมารวมว่า “ศัตรู” ไหม
แต่เฮียอยากบอกตรง ๆ นะว่า
แค่แรงงาน 1 คนหายไป เงินในระบบหายไปเป็น หมื่นต่อคนต่อเดือน
แล้วถ้าหายเป็นแสน เป็นล้านล่ะ?
ไม่ต้องรบกันยาวหรอก แค่แบบนี้ “ธุรกิจ” ก็ชิบหายแล้ว มีงาน มีโครงการแล้วไม่มีคนทำมันจะไปต่อได้ไงว่ะ
กัมพูชาก็ช้ำหนัก คนจนทั้งสองฝั่งต่างหมดแรงพร้อมกัน
ฝั่งเขาก็ไม่ใช่ว่ารอด
เพราะเขาพึ่งไทยเยอะ
ทั้งของใช้ ของกิน น้ำมัน และรายได้จากแรงงานที่เคยมาทำงานในไทย
วันนี้ขัดแย้งกัน ของหายากขึ้น
เงินเฟ้อพุ่ง ของแพง
แปลว่า… ข้าวต้มเปล่าอาจกลายเป็นมื้อหรูในหลายบ้าน
รบกันเมื่อไหร่ คนลำบากไม่ใช่แค่คนถือปืน
คนก่อเรื่องนั่งรถกันคันละสิบล้าน
ลูกเรียนอินเตอร์
เดินห้างไม่ต้องดูป้ายราคา
บินไปประชุมทีละหลายล้าน
ไม่ต้องกังวลเรื่องน้ำมันพุ่ง หรือค่าเทอมลูกเดือนหน้า
แต่คนธรรมดาแบบเรา ๆ ต้องกัดฟันทุกบาททุกสตางค์ เพื่อจะอยู่รอด
สงครามไม่มีวันยุติด้วยเสียงปืน
แต่มันยุติได้… จากเสียงของประชาชน
ประเทศไทยไม่ต้องการสงคราม เราต้องการความสงบและศักดิ์ศรี
เฮียขอชื่นชมทหารไทย กองทัพไทย
ที่ปกป้องผืนแผ่นดินอย่างมั่นคง
และแสดงให้โลกเห็นว่าเราไม่เคยต้องการรบ
เราแค่ต้องการอยู่…อย่างไม่ถูกรังแก
เฮียไม่ขอให้ใครรักใคร… แต่ขอให้ใช้สมอง
อย่าตกหลุมพรางพวกปั่นหัวให้คลั่งชาติแบบไม่ดูบริบท
เพราะคลั่งแล้วมันจะมืด
พอมืด เราก็จะเดินไปในทิศที่ “คนอื่นอยากให้เราเดิน” โดยที่เราไม่รู้ตัว
เฮียเข้าใจนะ ว่าชาติ ศักดิ์ศรี มันสำคัญ
แต่ที่สำคัญกว่าคือ
ลูกเราจะมีนมกินไหม?
ยายจะมีเงินซื้อยาไหม?
เราจะมีงานให้ทำอยู่ไหม?
สุดท้าย…
ประเทศชาติไม่ได้แพ้เพราะศัตรู แต่แพ้เพราะคนบางคนอยากเป็นฮีโร่ โดยแลกด้วยชีวิตของประชาชน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
