ทั้งที่ความสุขมันไม่เคยมี มีแต่ความทุกข์ที่ลดลง
และเราเรียกมันว่าความสุข ไม่ต่างจากการวิ่งไล่
ตะครุบเงาตัวเอง เราหาสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
เพื่อจะพบว่ามันไม่มีอยู่จริง
ในฝั่งของปรุงแต่งมีภาษาที่เป็นสมมุติเรียก
ให้เข้าใจตรงกันและเวลาก็เป็นสมมุติขึ้นมา
เพื่ออยู่ในมิติของสมมุติปรุงแต่งแห่งนี้