#มายังไงครับเป๊ก ตอนที่ 3
• เป๊กในไทยกับเหล่าสหายของเป๊ก •
....สายดื่มหลายคน คุ้นเคยกับคำว่า เป๊ก อยู่แล้ว แต่หากเป็นสายดื่มรุ่นใหญ่ขึ้นไปอีก ก็จะพูดถึงสหายของ เป๊ก พ่วงมาด้วยเสมอๆ ว่า ”นอกจากเป๊กแล้ว มันยังมีทั้งก๊ง ทั้งกั๊ก อีกนะไอ่หนู!“
.....ก๊ง กั๊ก ...ใครวะ 55555
...
ทั้งสองคำคือหน่วยเรียกของการตวงเหล้าทั้งสิ้น
โดยไล่จากปริมาตรน้อยสุดไปมากสุดก็คือ
• เป๊ก < ก๊ง < กั๊ก •
ส่วนต่อจากกั๊ก ก็ไป “แบน และ กลม” ซึ่งหมายถึงทรงของขวดบรรจุเหล้า ขวดแบนๆ และขวดกลมๆ แน่นอนว่า กลมใหญ่สุด เข้าใจได้ไม่ยากแบบ เป๊ก ก๊ง กั๊ก
ไล่เรียงปริมาตรโดยประมาณกันได้ตามนี้
1 เป๊ก คือ เหล้า ≈ 18 มล.
1 ก๊ง คือ เหล้า ≈ 50 มล.
1 กั๊ก คือ เหล้า ≈ 187 มล.
1 แบน คือ เหล้า ≈ 350 มล.
1 กลม คือ เหล้า ≈ 700 มล.
...
• คำถามคือ แล้วก๊งกับกั๊กมันมายังไง ?
.....มันเริ่มจากการทำเหล้าโรง เหล้าโรงก็คือ เหล้าขาวที่ได้จากการกลั่น หรือต้ม พอต้มเหล้าเสร็จ ก็ตักขายจากหม้อต้มหรือภาชนะบรรจุใหญ่ๆ เช่น ถัง แกลลอน หรือหม้อใหญ่ๆ เลย เวลาคนมาซื้อก็ใข้กระบวยตักมาเทแบ่งขาย ซึ่งความจุของกระบวยที่มีขนาด 50 มล. ถูกเรียกว่า “ก๊ง” ส่วนกระบวยที่ใหญ่ขึ้นมาอีกจะมีความจุ 187 มล. เรียกว่า ”กั๊ก“ หากตักด้วยกั๊ก 2 ครั้ง ก็ได้เหล่า 1 แบน และหากตักด้วยกั๊ก 4 ครั้ง ก็จะได้ความจุราวๆ 700~750 มล. เท่ากับเหล้า 1 กลมพอดี
...
• ก๊ง กับ กั๊ก เป็นชาวจีน ?
...เริ่มจาก ก๊ง ก่อน
สันนิษฐานกันว่า ”ก๊ง“มาจากหน่วยตวงเหล้าของจีนในอดีตโดยตรง คือ เหล้า 1 กระบอก กระบอกที่ว่าก็คือกระบอกไม้ไผ่ ซึ่งภาษาจีนกลางออกเสียงว่า ก๊ง (管, guǎn) มีปริมาตรเท่ากับ 50 มล. โดยประมาณ เวลาโยกย้ายถิ่นฐานไปทำเหล้าที่ไหน การจะหาต้นไผ่มาตัดมาทำกระบอกตวงให้ได้ 50 มล. ก็ไม่ยากเท่าไหร่ หน่วย”ก๊ง“ จึงถูกนำไปใช้ต่ออย่างง่ายดาย
....
...พออยากตวงเยอะๆในตักเดียวก็กลายเป็น ”กั๊ก“
..คำว่า “กั๊ก” นี้ สันนิษฐานกันตามความทรงจำของอาม่าอากงว่ามาจากภาษาจีนแต้จิ๋ว ที่หมายถึงปริมาตรของเหลวที่เทียบตาม 1 กล่องไม้ขีดที่วางแนวตั้ง (กล่องไม่ขีดสมัยก่อนมันยาวนะไม่ได้เล็กๆสั้น กะปุ๊กกะปิ๊กแบบปัจจุบัน)
ประมาณว่า พอคนจีนตวงเหล้า เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจว่ามันจะต้องเท่าขนาดกล่องไม่ขีดหรอก แต่เค้าก็หยิบจับเอาเครื่องไม้เครื่องมือ-ภาชนะที่มีทำขายทั่วไปไปในวันนั้นมาตักให้ได้ปริมาตรเยอะกว่าใช้ “ก๊ง” มาตัก แล้วจึงไปเทียบทีหลังว่า เออกระบวยตักไซส์นี่ (187 มล.) มันเทียบได้พอๆกับ กล่องใส่ไม้ขีดกล่องนี้เวลาวางแนวตั้งเลยแฮะ เรียกว่า “กล่อง” ละกัน ซึ่งในภาษาจีนแต้จิ๋ว กล่อง ออกเสียงว่า “กั๊ก“
...
• อ้าว แล้ว “เป๊ก” ไปไหน
**เนื้อหาต่อจากนี้ ก็ขอออกตัวว่ามาจากการสันนิษฐานตามไทม์ไลน์การเข้ามาของเหล้าต่างประเทศในไทย และด้วยตัวกระผมเองนะจ๊ะนายจ๋า**
....
......สินค้าเหล้าที่เข้ามาไทย เหล้าจีนเข้ามาก่อน
มาพร้อมกับองค์ความรู้การต้มเหล้า แล้วจึงตามด้วย”เหล้าโรง“ ที่ทั้งคนไทยและคนจีนต้มขายเอง
จึงเป็นที่มาของการใช้หน่วยตวง “ก๊ง” และ “กั๊ก” ในการตักขาย
แต่เมื่อเหล้ากลั่นจากทางฝั่งตะวันตกเข้ามา เหล้าเหล่านี้ถูกบรรจุมาในขวด ดูดีกว่าเหล้าโรง ราคาก็สูงกว่า ยากต่อการเปิดมาเทรวมลงถังเพื่อตักตวง จึงใช้วิธีเทแบ่งใส่ภาชนะเล็กๆ แทน ครั้นจะเทลง ก๊ง (50มล.) ก็อาจจะต้องคิดราคาแพงกว่าเหล้าโรงปกติมาก จึงต้องหาหน่วยที่เล็กกว่านั้น
...
ฝาขวดเกลียวเลยอาจกลายมาเป็นหน่วยตวงใหม่เพิ่มเข้ามาทีหลังด้วยเหตุนี้ และก็คงหยิบยืมวิธีเรียกหน่วยเล็กๆ นี้ว่า Peg - เป๊ก ตามอย่างคนอังกฤษในยุคก่อน (หรืออาจจะอินเดียก็ได้นะ)
หน่วยเป๊กจึงถูกเพิ่มเติมเข้ามาสู่แก๊ง ก๊ง-กั๊ก ในภายหลัง ด้วยการอนุมานจากความเป็นไปได้เช่นนี้นี่เอง
....
..
ย้ำอีกครั้งว่าในส่วนการหยิบยืมคำว่าเป๊กมาใช้หนี้เมืองไทยนี้ สันนิษฐานโดยตัวกระผมเองทั้งสิ้นนะขอรับ เห็นด้วยเห็นแย้งอย่างไรเชิญแบ่งปันความเห็นครับ
...
ขอจบบทความชุด #มาไงครับเป๊ก ทั้งสามตอนแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีครับ
....
ปล ; แม้ปริมาตรเหล่านี้คือค่าประมาณการตวงในอดีต ซึ่งปัจจุบันมาตรฐานเปลี่ยนเป็น เหล้าขวดแบนหรือขวดเล็กจะมีความจุที่ 375 มล. ส่วนขวดกลมหรือขวดใหญ่จะอยู่ที่ 720-750 มล. (แล้วแต่ประเทศ) แล้ว แต่เหล่าไทยแบรนด์ดังๆ อย่างรีเจนซู่ แม่เขวง แสงสวม ก็ยังคงทำปริมาตรขวดแบนอยู่ที่ 300-350 มล และขวดกลมที่ 700 ตามความจุดั้งเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
