ศิลปะแห่งการมัดถุง
คุณแกะถุงที่มัดด้วยหนังยางกันด้วยวิธีไหนครับ ค่อย ๆ แกะออกและเก็บหนังยางไว้รัดสิ่งของต่อไป หรือเอามีดตัดหนังยางเพื่อเปิดปากถุง หรือเอากรรไกรตัดถุงเลย โดยไม่เสียเวลาแกะหนังยาง ...
ผมมั่นใจว่า ทุกคนจะต้องเคยมีสักครั้ง ที่พยายามแกะหนังยางมัดปากถุง ที่มัดมาอย่างแน่นหนามาก แกะยากจนต้องเบ้ปาก และพึมพัมในใจว่า จะมัดแน่นขนาดนี้ไปทำไม(วะ)
มีร้านโจ๊กที่ผมนิยมเดินไปซื้อมาเป็นอาหารเช้า เวลาที่ตื่นเช้าไปกึ่งเดินกึ่งวิ่งใกล้ ๆ บ้าน คนขายเป็นคุณพี่ผู้ชายและผู้หญิงคู่หนึ่ง ช่วยกันทำช่วยกันขาย แกมักทักทายลูกค้าอย่างผมทุกครั้งที่เดินผ่านไป ก่อนจะกลับมาแวะซื้อโจ๊กของแกเมื่อเดินขากลับมาจากออกกำลังจนเหงื่อซึมแล้ว
รสชาติของโจ๊กร้านแกอาจไม่ใช่เรื่องดึงดูดผมเท่าไหร่นักหรอกครับ แต่ที่ผมประทับใจก็คือ แกจะบรรจงมัดหนังยางปากถุงโจ๊ก ที่แน่นหนาแต่แกะออกง่ายมาก ง่ายที่สุดเท่าที่ผมเคยแกะถุงโจ๊กยามเช้ามาในชีวิตเลยล่ะ อันนี้พูดจริง ๆ
มั่นใจได้ทุกครั้งว่า ผมจะไม่ต้องใช้มีดตัดหนังยาง หรือถึงขั้นต้องเอากรรไกรตัดถุงเพื่อกินโจ๊ก แค่แกะหนังยางออกง่าย ๆ แล้วเทโจ๊กใส่ถ้วยได้เลย
ผมนึกถึงร้านกาแฟโบราณในตลาดท่ารถทัวร์ที่จังหวัดเล็ก ๆ สมัยยังวัยรุ่น ผมสั่งกาแฟร้อนที่มีนมข้นหวานกองอยู่ก้นถ้วย มานั่งจิบแก้หนาว ขณะรอรถทัวร์ตอนเช้ามืด ลุงคนขายแกเอาที่รองแก้วมาปิดปากแก้วกาแฟให้ผม ความที่รอรถนาน แกว่ากาแฟจะเย็นชืดเสียก่อน ปิดไว้ให้มันยังอุ่นๆ
หรือเมนูในร้านผัดไทยกลางตลาดเก่ากลางกรุง ที่ตัวขนาดหนังสือในเมนูใหญ่โตมาก จนผมแปลกใจ ป้าเจ้าของร้านแกบอกว่า ลูกค้าส่วนใหญ่อายุมาก สายตาไม่ดี ทำตัวใหญ่ ๆ ไว้หน่อย จะได้สะดวกอ่าน ... แกพูดไปยิ้มไป
มันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อยครับ จนบางทีก็อาจไม่ได้เป็นเงื่อนไขสำคัญอะไรเลย แต่ผมกลับรู้สึกว่า การเอาใจใส่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่ล่ะ ที่อาจไม่ได้มัดได้แต่ปากถุง แต่ยังมัดใจลูกค้าอย่างผม มากกว่าแค่เรื่องรสชาติและราคา
เรียกได้ว่ามันเป็นศิลปะแห่งการมัดถุง ที่น่าชื่นชมทีเดียวล่ะครับ ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
