ช็อคโกแลต
แก้วกาแฟในมือฉันยังร้อน ข้างจานมีช็อกโกแลตทรงกลมเคลือบมันวาว วางอยู่เพียงหนึ่งชิ้น เหมือนมันรู้ว่าฉันลังเลระหว่างจะกินหรือไม่กิน
เขาเคยบอกว่า “ช็อกโกแลตไม่ใช่ของหวานทั้งหมดนะ มันมีความขมอยู่ด้วย” ตอนนั้นฉันยิ้ม แต่ไม่เข้าใจนัก จนวันที่เขาเดินออกจากชีวิต
ความรักของเราเคยเหมือนดาร์กช็อกโกแลต — กลิ่นหอม ละมุนในปาก แต่ปลายรสขมติดอยู่ลึก ๆ ความใส่ใจในช่วงแรกคือความหวานเคลือบอยู่รอบนอก ส่วนความจริงที่ต่างกันคือรสขมที่หลบอยู่ข้างใน เราพยายามจะกัดกินแต่ละคำด้วยรอยยิ้ม แต่บางครั้งยิ้มก็ไม่พอจะกลบความขม
ฉันมองช็อกโกแลตในจานอีกครั้ง แล้วตัดสินใจหยิบขึ้นมา กัดคำแรก… รสหวานตัดกับความขมไหลผ่านลิ้น เหมือนกำลังย้อนอ่านบันทึกความทรงจำ — วันที่เราเดินจับมือท่ามกลางฝน, วันที่เขาซื้อช็อกโกแลตมาให้เพราะบอกว่าฉันยิ้มสวยตอนกิน, วันที่เราทะเลาะกันแล้วเงียบไปหลายวัน
ตอนนั้นฉันอยากให้ช็อกโกแลตเป็นเพียงรสหวาน แต่ความจริงมันไม่เคยเป็นแบบนั้น และบางที…ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น
การยอมรับความขม คือการยอมรับว่า ความรักที่ดี ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีรอยร้าว เพียงแต่เรารู้จักชิมมันอย่างเข้าใจ รสขมทำให้หวานมีความหมายมากขึ้น เหมือนที่การจากลา ทำให้วันแรกที่เจอกันมีคุณค่ากว่าที่คิด
ฉันวางแก้วกาแฟลง และรู้ว่า ถึงจะไม่มีเขาแล้ว ฉันก็ยังชอบช็อกโกแลตอยู่ดี บางทีหัวใจก็เหมือนลิ้น — พร้อมจะลองรสใหม่ ๆ แม้รู้ว่ามันอาจจะขมอีกครั้ง
(เครดิตรูปภาพ:Pimteres)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
