ครัวซองต์ของเรา
ผมเคยเป็นคนที่ไม่เชื่อในคำว่า “ความรักที่สมบูรณ์แบบ” เพราะเชื่อว่ามันมีอยู่แค่ในหนัง แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะครัวซองต์ชิ้นหนึ่ง
ย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน ผมเจอเธอครั้งแรกที่คาเฟ่เล็ก ๆ แถวมหาวิทยาลัย คาเฟ่นั้นดังเรื่องครัวซองต์เนยหอมอบสดใหม่ทุกเช้า ผมตั้งใจไปซื้อกลับบ้าน แต่คิววันนั้นยาวผิดปกติ จนเหลือครัวซองต์ชิ้นสุดท้ายพอดี
ผมกำลังจะเอื้อมมือหยิบ แต่มีมืออีกข้างเอื้อมมาชนพอดี เราหัวเราะออกมา เธอยิ้มแล้วบอกว่า
“งั้นแบ่งกันมั้ยคะ”
ตั้งแต่วันนั้น เราก็นั่งกินครัวซองต์ด้วยกันที่มุมร้านเล็ก ๆ เธอเป็นคนชอบเล่าเรื่องราวเล็กน้อยในชีวิตให้ฟัง ตั้งแต่เรื่องหมาที่บ้านไปจนถึงสูตรกาแฟใหม่ที่เธออยากลองทำ ผมก็ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเริ่มรอคอยเช้าวันเสาร์เพื่อเจอเธอ
เวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็กลายเป็น “เรา” แบบไม่ต้องมีใครพูดขอคบ ความสัมพันธ์ค่อย ๆ เติบโตเหมือนแป้งครัวซองต์ที่ค่อย ๆ ขึ้นฟูจากความอบอุ่นพอดี
จนวันหนึ่งผมตัดสินใจพาเธอไปที่คาเฟ่เดิม ผมสั่งครัวซองต์มา 2 ชิ้นเต็ม ๆ ไม่ต้องแบ่งเหมือนวันแรก แต่ตอนยื่นจานให้เธอ ผมซ่อนแหวนไว้ในกระดาษห่อครัวซองต์
เธอเปิดดูแล้วเงียบไปนิด ก่อนจะยิ้มกว้าง น้ำตาคลอ แล้วพูดว่า
“ตกลงค่ะ”
ทุกวันนี้เรายังไปที่คาเฟ่เดิมทุกเดือน ครัวซองต์ยังอร่อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือมันไม่ใช่แค่ขนมสำหรับเราอีกแล้ว มันคือ “จุดเริ่มต้น” ของความรักที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เจอ
บางครั้งความรักที่สมหวังไม่ได้มาพร้อมกับความยิ่งใหญ่หรือโรแมนติกเกินจริง แต่มันเริ่มจากเรื่องเล็ก ๆ เหมือนการแบ่งครัวซองต์ครึ่งหนึ่งให้ใครสักคน แล้วค่อย ๆ เติมเต็มกันไปทีละนิด
และผมเชื่อแล้ว… ความรักที่สมบูรณ์แบบอาจเริ่มจากเศษขนมเพียงนิดเดียวก็ได้
(เครดิตรูปภาพ:Pimteres)
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
