กลอนของ 'สุนทรภู่' บทนั้น... ฉันยังคิดถึงมันเสมอ🍀
"บางความทรงจำในวัยเด็ก...
ไม่ได้อยู่ในภาพถ่าย หรือของชิ้นใด
แต่อยู่ในเสียง ถ้อยคำ ที่เคยได้ยิน
จนซึมลึกในหัวใจ"
.
ฉันยังจำได้ดี…
ห้องเรียนอาคารไม้เก่าในโรงเรียนต่างจังหวัด
มีหน้าต่างรอบห้อง ประตูไม้บานใหญ่หน้าห้องและหลังห้อง เปิดกว้างรับลมและแสงแดดอุ่น ๆ ตอนเช้า
.
โต๊ะ-เก้าอี้ไม้ที่มีรอยขีดเขียนจากรุ่นพี่
กระดานดำตรงหน้า ครูใช้ชอล์กสีขาวเขียนตัวหนังสือชัดถ้อยชัดคำ
.
หนังสือแบบเรียนภาษาไทยวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกลิ่นกระดาษและหมึกพิมพ์ที่คุ้นเคย
.
เช้าวันนั้น เสียงนกร้องจากต้นไม้ใหญ่ข้างสนามดังแทรกเข้ามา ลมอ่อนพัดให้กลิ่นฝุ่นผสมกลิ่นไม้เก่าลอยเข้ามาแตะจมูก
.
ครูยืนหน้าห้อง อ่านบทกลอนของสุนทรภู่ให้พวกเราฟังอย่างช้าและชัด จนเสียงนั้นฝังอยู่ในใจฉันมาจนทุกวันนี้
.
“แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน”
.
ตอนนั้น… ฉันยังไม่เข้าใจทั้งหมด
เพียงจำได้ว่าถ้อยคำนี้มีจังหวะไพเราะ
ฟังแล้วติดหู
.
จนวันหนึ่งเมื่อเติบโตพอ ฉันจึงรู้ว่า
ความหมายของมัน ไม่เคยล้าสมัยเลย
เหมือนเป็นเสียงเตือนเบา ๆ
ที่คอยกระซิบอยู่ในใจทุกครั้ง
ที่โลกภายนอกทำให้เราต้องเผชิญความจริงของ “น้ำใจคน”
.
และบางที… ความทรงจำแบบนี้
ไม่เพียงสอนให้เราระวังโลก
แต่ยังสอนให้เราไม่ทำร้ายหัวใจใคร
เหมือนที่เราเคยเจอมากับตัวเอง⭐
.
📌อ่านตอนอื่นในซีรีส์
"ความทรงจำซ่อนอุ่น" ได้ที่👇
.
— ราตรีไม่เคยลืม
Again Girl
#AgainAndChic #ReStyleYourStory
#ความทรงจำซ่อนอุ่น #สุนทรภู่
#ของเคยใส่ยังไงก็เก๋
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
